Wassink bv Emster Veldtoertocht

Verslag van de Emster VeldToerTocht vanuit het zadel….

Zaterdagmorgen 18 oktober liep de wekker al weer vroeg af….Om half tien moesten we bij Friedje zijn voor de Senseo en om de, door onze sponsor gratis ter beschikking gestelde, startkaarten te verdelen. We hadden gerekend op ongeveer acht Lapjes die meededen, maar uiteindelijk stonden Friedje, Stampertje, Houtlul, De Voorzitter, WD57, Brander, Klaplong (aka Kalebasterkop…)Paparazzi jr, Hoarhelm, Dennis de Utregman en ik uiteraard, bij Gerrie de koffie op te maken…We kwamen nog wel een paar startbewijzen te kort, maar dat zou ExAlaaf in Emst wel rechttrekken.

Na de koffie snel op de fiets naar het VV Emst terrein en de startkaarten afgegeven. We hebben ExAlaaf nog even suk6 gewenst met de marathon van Amsterdam, welke hij op zondag ging lopen en daarna in het zadel voor de 60 km tocht. We waren net 50 meter op weg toen we door Mamarazzi werden aangehouden voor de groepsfoto, maar daarna konden we eindelijk gaan. De nog steeds revaliderende Houtlul nam het initiatief en sleurde in een lekker tempo over de verrassend goed begaanbare bospaden. Na een kleine 10 km vonden De Voorzitter, Hoarhelm en Utregman het welletjes, gooiden een schepje kolen op het vuur en verdwenen uit het zicht.

De regen van de afgelopen week liet nu ook duidelijk zijn sporen na en er waren soms diepe modderpoelen ontstaan. De één ging hier heel voorzichtig omheen, terwijl anderen (we zullen geen namen noemen..) hier full speed doorheen gingen. Dat ze hier geen vrienden mee maakten onder de argeloze vrijetijdsrijders, zal ze een zorg geweest zijn….Je fietst ook niet om vrienden te maken….Ik was inmiddels in een groepje met Houtlul en Stampertje bezig in een lekker tempo en in een bochtje heuvel op, haalden we een achterblijver op een heel fraaie wijze in; ik binnendoor en Stampertje buitenom…Nu was daar hooguit ruimte voor twee fietsen, dus de ingehaalde was ‘not amused’ om het maar voorzichtig te zeggen….Eerst moest Houtlul lossen en nadat ik van Stampertje had overgenomen, kon hij ook niet meer volgen. Zodoende reed ik in m’n eentje naar de eerste rustpost.
Tot mijn verbazing was die al na 24 km….Maar er bleek dat er later in het parcours nog eentje zou komen. De drie ‘vluchters’ stonden al met een banaan in hun hoofd te wachten en ook de RaceReetjes waren al aanwezig. Eén voor één kwam de rest binnen rollen en na de nodige sterke verhalen en de thee / bouillon / banaan / krentebol, werd het weer tijd om te vertrekken. Er wachtte immers nog ruim 45 kilometers en die zouden er niet gemakkelijker op worden….

Al snel waren de drie snelsten van de eerste 25 km al weer weg en kwam ik weer alleen te rijden. Groot voordeel van het alleen rijden is dat je makkelijker kunt passeren en gewoon je eigen tempo kunt aanhouden. Rijdt je in een groepje en je gaat langzamere bikers inhalen, moet je steeds weer versnellen om je maatjes bij te blijven. Er zaten soms zware stukken in en langzaam aan begon ik toch de beentjes te voelen. Niet zo erg dat ik het 15 km voor het einde nodig vond om bij de tweede rustpost te stoppen, dus gewoon doorrijden en de benen laten werken. De laatste vijf km begon de klad er aardig in te komen en kon ik gelukkig aanhaken bij een jongen die ook niet helemaal fris meer was. Samen hebben we de laatste loodjes volbracht en na 60.450 meter was de kantine van VV Emst weer in zicht en werd mij door de Utregman een verdiend biertje in de hand gedrukt.

Het was wederom een perfect georganiseerde tocht van HDKS en met ruim 1200 deelnemers waren er weer meer bikers op dit evenement afgekomen dan vorig jaar. De RaceReetjes waren ook al binnen (45 km) en zij zagen er niet geheel ongeschonden uit. Annie en Jaqueline hadden een aantal bodemonderzoeken gedaan…. Nadat alle Lapjes binnen waren en dat duurde nog al….werd de knip getrokken en gelapt voor de afterbike. Maar het eerste kratje kregen we van Gerard van Autoschadebedrijf De Wilde als beloning voor de reclame die we gemaakt hadden voor zijn bedrijf. Iets met een luchtballon en de hogere kwaliteit van het werk dat De Wilde levert….ook de gehaktballen met zalf en de broodjes waren wederom van de partij! Klasse! Zowaar kwam ook Biston nog binnen, die de tocht niet had kunnen rijden vanwege trieste familieomstandigheden, maar toch bij de afterbike-party aanwezig wilde zijn.

Ook Paparazzi en KoGaatje, die in de organisatie zaten, kwamen binnen en konden gelijk aanschuiven aan het bachanaal (Uit het woordenboek; Een bachanaal is een woest drinkgelag, een losbandige drinkpartij). ….Een aantal Lapjes moest om diverse redenen eerder afhaken, maar de donderdagavond kernploeg bleef natuurlijk nog hangen en zodoende bleef er van de ‘pot’ voor de kantine, niet veel meer over. Uiteindelijk kon zelfs Friedje het water niet meer op en werd het tijd om naar huis te gaan. Bij Fried aangekomen toch maar weer een biertje genomen en samen met Turbo (de hond) een zak chips soldaat gemaakt.

Aangezien het snel donker dreigde te worden, na het biertje de fiets gepakt en richting huis gegaan. Dit ging niet geheel soepel voor sommigen…Ineens lag Stampertje midden op de weg…Op onverklaarbare wijze was hij met de fiets ter aarde gestort…Om met Biston te spreken; hij lag er mooi bij….Groot gat in z’n fietsbroek en een kapot vel eronder, waren het resultaat van deze escapade…bij mij thuis aangekomen nog maar een biertje genomen voor de schrik, maar echt van harte ging het allemaal niet meer. Aangezien Stampertje nog moest koken (De raceReetjes gingen uit eten…), besloot hij ‘op tijd’ naar huis te gaan en zodoende stapte hij samen met Houtlul op de fiets om vervolgens met een daverende klap op de oprit weer van de fiets te vallen….We moesten te hard lachen om te vragen of hij zich bezeerd had, maar hij had in ieder geval geen koude patat toen hij thuis kwam…..

Volgend jaar weer, maar dan maken we er een hele dag van!

Jan Knien