Nadat we reeds vroegtijdig op een bescheiden wijze de verjaardag van Frietje
hadden gevierd, moest er natuurlijk nog wel een Abraham geplaatst worden.
Een aantal Lapjes was creatief geweest in het dichten en rijmen en had zich
uitgeleefd op bord en doek. Ook een heuse Abraham werd in een kar (uit de
schuur van Friet) geplaatst, deze zou volgens Wil een lichaamsdeel van wel
zes meter krijgen. U weet wel dat is die man die altijd in HOOFDLETTERS
schrijft, die overdrijft graag. Ook de schandpaal werd weer tevoorschijn
gehaald, Friet werd er nu niet zelf achter gezet maar vervangen door een
foto. Met vereende krachten werd alles geplaatst en opgebouwd, al had Houtlul
beter zelf de hamer vast kunnen houden. Nu had een ouder iemand met, minder
vaste hand, deze ter hand genomen en sloeg hem dus op zijn kostbare handen.
In de verte werden we gade geslagen door een nieuwsgierige Wilfried, die
ons eerst nog weg wilde sturen uit zijn weiland. Nadat alles goed was vastgezet
en gezekerd hebben we hem maar geroepen om te zien of hij niet weer te schande
werd gezet. Hij kon er nog wel om lachen als een boer met kiespijn, maar
zijn ogen glinsterden wel, (of kwam dat nu door de ondergaande zon?) Na
al het werk op de gevoelige plaat vast gelegd te hebben zijn we nog maar
even met hem mee gegaan om al de foto´s van het feestje te bekijken.
En als je al die foto´s bekijkt krijg je zo weer dorst, dus werd er
maar weer een kratje uit de kelder gehaald. Inmiddels kwam ook een hoofdschuddende
Gerrie binnen die al die creativiteit wel kon waarderen. De honderd liter
van zaterdag hebben we niet gehaald deze keer, een uurtje voor zijn verjaardag
zijn we vertrokken. Soms moet je iemand ook de welverdiende rust gunnen
om samen iets te kunnen vieren.
Wilfried en Gerrie nogmaals bedankt voor alles, en ik hoop dat je gras gemaaid
is.
terug
