Rondje IJsselmeer
Als afluister van een aantal weken lange fietstochten maken op de vrijdagochtend had Bertus van den Burg nog een leuk toetje in gedachten. Een aantal leden van de harde kern zag dat wel zitten en konden nog een enkele fietsers over de streep trekken.
De vooruitzichten voor 25 augustus waren prima, weinig wind en een temperatuur rond de 22 graden, ideaal fietsweer dus.
En zo stonden op een donkere vrijdagmorgen om vijf uur ’s ochtends, Bertus van de Burg, Rein Witteveen, Gertie Tellegen, Jan Dokter, Robert Leusink en Sander Pannekoek op het Willie van Essenplein in Emst klaar voor een tocht rond het IJsselmeer. Een tocht van maar liefs 350 kilometer.
Het eerste uur ging in het donker maar door de kleine ledlampen werd alles goed verlicht en was het prima fietsen. De zon zagen we net voor Spakenburg opkomen en het pontje van Eemdijk was net in de vaart om ons daar over te zetten. Prachtig om zo in een met nevel bedekt landschap rond te fietsen en de diverse dorpen te zien ontwaken. De reis ging zo voorspoedig dat we 10 min. te vroeg in Muiden waren voor een geplande koffiestop, de zaak was nog gesloten. Dus maar doorgefietst op zoek naar iets anders. Op een afgesloten fietspad reed Gertie lek op een tegel, het bleek onze enige lekke band te zijn deze dag. Na het doorkruisen van het strakke IJburg vonden we een koffiestop in Durgerdam, tijd om de telefoons en GPS toestellen bij te laden …… en de fietsers natuurlijk.
Daarna ging het heerlijk over de dijken en door de pittoreske dorpjes van Noord Holland naar de afsluitdijk. Een lang en kaal stuk maar mede door een paar diesels op kop werd dit nog vrij vlot afgewerkt ook al moest er bij begin en eind op de scheepvaart worden gewacht.
We waren ruim over de helft in Friesland en hier en daar werd er wat ongemakkelijk geschoven en moest met opletten met onverwachte bewegingen maar ook hier werd er lekker doorgetrapt. En zo werd er in Lemmer besloten via Urk te fietsen, alleen dat we hierna even een stukkie terug moesten fietsen i.v.m. met een afgesloten weg.
Na de beklimming van de Ketelbrug werd er in Swifterbant een laatste stop gemaakt om nog wat voeding naar binnen te werken en op krachten te komen voor de laatste etappe van zo’n 45 km.
In de kale saaie polder hadden we een zwakke wind van voren maar werkt dat na 300km net effe iets meer tegen. Verstand op nul, kop naar beneden en gewoon doortrappen en vervolgens ben je zo in Elburg. De Knobbel leek de laatste grote hindernis maar ook deze werd probleemloos overwonnen.
Rond 8 uur namen we in Epe afscheid van de Epenaren en fietste ik samen met Gertie naar Emst. Het idee om nog even te feesttent te bezoeken hebben we snel over boord gezet en na het laatste bedankje aan Gertie peddelde ik solo naar Vaassen.
Voldaan en best nog wel fit speelde het door mijn hoofd dat ik best nog wel een stuk door kon fietsen, daar bleef het bij omdat er thuis iemand op mij wachtte.
Toch ben ik nog een keer afgestapt om een foto te maken van een ondergaande zon, die we ’s morgens hadden zien opkomen en ons had begeleid op een prachtige en onvergetelijke dag.
Bedankt mannen
Bekijk hier meer foto's van deze dag
Paparazzi