Goud Brons Zilveren Sigaret
Na het rondje naar huis gereden, omkleden, en met Mammarazzi voor de foto’s weer richting start. Ook Smartlap en Junior waren aanwezig, Trein en de Makelaar schitterden door afwezigheid. Dus was er goud voor Brons en brons voor Paparazzi na afloop, en een pôtie honing voor beiden van Willie van Essen.
|
|
Zoals Jan K al in het gastenboek schreef, weinig Lapjes aan de start dit keer. 
Druiverit HDKS
Onder frisse (12 graden) maar verder prima weersomstandigheden vertrokken vanmorgen na 2 afgelastingen zo’n 24 renners voor de jaarlijkse pelotonsrit van HDKS, ook wel druivenrit genoemd. Nu waren de druiven al lang vergeven en opgepeuzeld door mensen die er nu wel of niet bij waren. Dus eigenlijk was er niets tastbaars om voor te koersen, behalve dan de eer en eeuwige roem.
Twee Lapjes en drie semi/wanbees, Smartlapje, Paparazzi, de Makelaar, Trein en Joost vormden toch een mooi ploegje. De triathlon zat nog in de benen dus maar voorzichtig begonnen met infietsen tijdens de wedstrijd. Nog wel geprobeerd het tempo omhoog te brengen maar als er dan ineens niemand meer wenst over te nemen houdt dit ook snel op.
De twee Lapjes kwamen zoals gewoonlijk niet weg maar Joost met twee anderen die later samen met Bert werd aangevuld tot een zestal lieten wij rustig gaan. Wij vonden het wel goed zo maar de samenwerking in de kopgroep was niet goed, en ondanks ons storende werk kwam alles twee ronden voor het einde weer samen. Bert en Theo sprokkelden nog wel wat puntjes bij de twee tussensprints die werden gewonnen door Mattijn Stegeman.
En dan de laatste ronde, altijd weer verwonderlijk om te zien dat dan ineens iedereen op de tweede rij wil zitten, en soms zelfs gevaarlijke situaties oplevert. Nog maar eens een keer het tempo opvoeren en wachten tot het laatste klimmetje naar de streep. Mattijn zat op kop en Bert ideaal in zijn wiel, daarachter was het dringen geblazen. En gaandeweg vallen dan vanzelf de ‘minder getalenteerde’ renners naar achter en kon de sprint na een ferme kreet van Dik ingezet worden. De Makelaar won, gevolgd door Mattijn en Theo en ondergetekende werden drie en vier. Joost kwam niet verder dan de dertiende plaats maar hij had dan in de drie ontsnappingen al erg veel van zijn kruid verschoten.
En Trein, die eindigde ergens tussen de dames in de achterhoedde.
Ach …. toch weer een lekker stukkie gefietst deze zondagmorgen
Paparazzi
Hieronder nog wat foto's van deze ochtend, al fietsend gemaakt, was alle tijd voor.
Moto Guzzi Grand Tour 2012
Net als 2 jaar geleden, en 2 jaar daarvoor, en 2 … euhh ….. 3 jaar daarvoor weer een lange toertocht met de Moto Guzzi club gereden. Een 2 daagse motorrit van minimaal 1000 km. over vaak hele mooie binnenwegen, een aanslag voor het achterwerk en niet voor watjes.
Samen met motormaatje Duward op vrijdagmiddag na de regenbuien vertrokken naar Maasbracht waar we een kamertje in een klein hotelletje hadden geboekt. Goede nachtrust voor vertrek is wel zo lekker. Twee jaar geleden de eerste nacht in een tentje doorgebracht en tot in de nachtelijke uren wakker gehouden door een stel snuivende en blowende jongeren pal naast ons op de camping. Nu waren er weer soortgelijke ervaringen bij enkele deelnemers.
De heenreis ging vanaf Arnhem en Nijmegen via mooie binnenwegen en een pondje over de Maas naar het Limburgse land. Natuurlijk een bakkie met Limburgse vlaai genuttigd bij binnenkomst van dit stukje ‘buitenlands’ Nederland. In de avonduren samen wezen wokken om de hoek en toen vroeg onder de wol, wel ieder apart natuurlijk.
Op zaterdagmorgen konden we niet voor 7 uur aan het ontbijt waardoor we als laatste bij het vertrekpunt nabij het pittoreske Thorn aankwamen, ik mocht aftekenen als nummer 46.
De route’s stonden in de GPS wat het rijden een stuk aangenamer maakt dan zoals vroeger vanaf tanktas of routerol lezen. Toch bleken er her en der wel wat verschillen manieren van wegwijzen bij de digitale wegwijzers. Maar handig zijn ze wel, met name bij de vele wegopbrekingen en omleidingen. Nu zijn die wegwerkzaamheden in België ook vaak wel erg hard nodig, geen wonder dat er zo veel Belgen zo goed op een racefiets door de modder kunnen trappen.
Richting Visé en nabij Luik vele bekende hellingen waar we op de racefiets ook ooit waren geweest maar nu toch iets aangenamer werden bedwongen.
Het weer werd alleen maar mooier en de kilometer rolden vlotjes onder de wielen door. Was ook wel nodig want er stonden er 560 op het programma deze dag, en het buffet stond om 20.00 uur voor ons klaar nabij Larochtte. Halverwege de middag gaf de Garmin aan dat het aankomsttijdstip wel erg krap werd dus besloten een stukje af te snijden maar wel de mooie route langs de Our via Vianden te volgen. Halverwege onze doorsteek verstoorde een omleiding nogmaals de geplande route, dan maar een andere optie. En zo stond mooi op tijd onze tent overeind en konden we proosten met onze tijdelijke buurman. Daarna een heerlijk buffet en de dag nog even doornemen met de andere deelnemers, plus de sterke verhalen natuurlijk.
Om half zeven kraaide de digitale haan zich, een paar tenten verder, bijna schor eer zijn eigenaar hem het zwijgen oplegde. Valt ook niet mee om zo vroeg op te staan na een nacht lang bomen zagen natuurlijk. Het wereldje was nog klein maar met zeven graden niet echt koud te noemen. Het onderkomen werd opgevouwen en mens en machine weer tot leven gewekt middels een goed ontbijt en een verse tank brandstof voor de Guzzi. De BeeMeRT kon met z’n grotere tank wel een beurtje overslaan, met zo’n 1.45 euro/ltr lijkt dit sapje daar wel spotgoedkoop trouwens.
Eenmaal weer op pad was het eerst nog mistig maar zodra we wat hoger reden scheen de zon al volop en zag je de mist in het dal hangen. Nu zijn de wegen in Luxemburg sowieso veel mooier dus was het gelijk genieten geblazen. Na een paar uur sturen speelde de blaas op, maar de terrassen waren nog gesloten dus maar even van de natuur genoten tijdens een korte stop. Zoals altijd komt een koffiestop niet langs als je ze zoekt dus maar een tijdje langs de weg in het zonnetje zitten genieten en ons eigen sapje genuttigd. Iets verderop was er natuurlijk genoeg gelegenheid.
We slingerden mooi door het Belgische land en langs de Oerthe tot bij de lunchstop nabij Houffailize. Twee vrijwilligers staan hier met hun tentje de deelnemers van koffie, brood, soep, fruit of ander lekkers te voorzien, helemaal top. We maakten de organisator complimenten voor de route, “die word alleen nog maar mooier” melde hij ons. En dat was niet gelogen, we slingerden door werkelijk alle prachtige delen van het Belgische land. En dat weten vele anderen ook want het werd wel drukker op de wegen, de nodige (Hollanse) sleurhutten die ophouden en snelle scheurijzers die je links en rechts voorbijsteken. Ik ga meer voor het genieten, en dat deden we volop, en hard jagen doe ik wel op de fiets. Nabij het drie landenpunt (B-L-D) zag ik weer veel herkenningspunten van het fietsen. Via o.a. Stavelot, Malmedy en het hooggelegen Baraque Michel kwamen we weer in het Limburgse terecht. I.v.m. het WK fietsen Valkenburg gemeden en nog een mooi stukje door de heuvels gereden alvorens in de bouwput van Maastricht terecht te komen. Ging best vlotjes en voor we het wisten stonden we weer op het punt van vertrek, maar nu andersom. Ruim 16 uur op de buddy gezeten en bijna 1000 km verder, bij thuiskomst 1400 km.
Afgemeld bij de organisatie, nog een leuke badge ontvangen, en nog even de dag doorgenomen. Het idee om ooit een Guzzi aan te schaffen werd getemperd toen er eentje dienst weigerde op het moment dat hij weer naar huis wilde. Om alle wijsneuzen voor te zijn …… ja …… de BMW liet mij ook eens midden in Frankrijk staan.
Duward moest voor zijn en onze euro’s nog door naar Frankfurt, wel met een huurauto, en ik ging solo naar huis.
Het was weer een prachtig weekend, organisatie bedankt.
Paparazzi
Bekijk hier de route van Dag 1 en hier de route van dag 2