Toerversie Amstel Goldrace
Zaterdag 16 april namen een aantal Lapjes deel aan de toerversie van de Amstel Goldrace in het Limburgse land. ExAlaaf, Houtlul en de Voorzitter trapten 150 km weg over de heuveltjes die daar her en der in het landschap liggen. Ze waren niet de enigen, er deden in totaal 12000 fietsliefhebbers mee met deze toertocht.
16 april 2011 Amstel Goldrace
Met dank aan “De Utrechtman” Dennis konden Ex-Alaaf en de Voorzitter de kleuren van de Lapjes in het Limburgse presenteren. Helaas moest onze grote animator Dennis deze dag met een griepje in zijn bed blijven
Ook onze Houtlul had nog een startkaart kunnen bemachtigen met zijn Wenum Wiesel clubje.
Om half acht s’morgens verzamelen vlak bij de inschrijving bij Berg en Terblijt. Dus dat werd vroeg opstaan omdat we zonder overnachting in Limburg de Goldrace beter in ons schema konden inpassen.
Dus zaterdagochtend 04.00 uur ging de wekker, nog even de laatste voorbereidingen afronden en nog even lekker een kannetje koffie voor onderweg gemaakt. Om 05.00 uur in de Caddy van onze sponsor op pad naar Limburg.
Onderweg liep het allemaal prima en met een fijn chauffeurtje en een assistent voor de catering stonden we om 07.00 uur vlakbij het MVV stadion in Maastricht met enige sportspanning op de darmpjes. Dus even de druk eraf en daarna de laatste 10 km naar de parkeerplaats in Houtem (ja ja voor Houtlul was het gewoon een thuiswedstrijd).
Het laatste stukje van Geulhem naar beneden reden we tegengesteld over de eerste klim van de Amstel Goldrace (Geulhemerberg) Daar konden we al zien dat we niet de enige deelnemers zouden zijn, we konden nog net naar beneden met de auto, de mannen en ook veel vrouwen van de 250-en 200 km waren reeds op pad en dat waren er al heel veel!
In Houtem vonden we een prachtig plekje om de auto te stallen aan het parcours, dus even de andere fietsers per mobiel benaderd en die waren ook netjes op tijd en stonden ook al op een parkeerplaats enkele honderden meters verder.
Dus fietsjes uitgepakt, nummers opgespeld en met een jackje en langebroek naar de inschrijving onderweg was het een uurtje eerder nog 2 graden.
Bij de inschrijving troffen we ook al een deel van de mannen waarmee we hadden afgesproken. Erik, Sigmar en Sjoerd. Ronald was met een ander clubje nog niet helemaal gereed voor de 150 km die ons te wachten stand. Dus snel de nummers opgehaald, de nummerplaatjes met chip aan het stuur gemaakt en daarna achteraansluiten bij de start.
Wie stond er bij de start ja hoor onze Houtlul, na elkaar snel even succes te hebben gewenst achter mijn partners aan die mijn zwager niet eens hadden zien staan!
Daarna rustig de eerste twee kilometer gereden tot de auto en daar nog even de laatste voorbereidingen; voldoende eten in de zakjes, wat doen we aan? Lange mouwen korte mouwen en nog even bellen met Ronald die er nog steeds niet was met zijn clubje.
Het duurde al met al nog een uur voor we allemaal gereed waren, dus de koffie kwam goed van pas.
Nadat we ons allemaal even hadden voorgesteld, want niet alle gezichten waren bekenden uit het rondje Utrecht gingen we eindelijk op pad, het was even voorzichtig aan met invoegen in het peloton en toen waren we toch lekker op pad.
De eerste klim, de Geulhemerberg is een mooie lange en niet te steile klim waar we ons lekker konden opwarmen. Erik liet gelijk al zien dat hij vandaag de te kloppen man zou zijn, maar uiteindelijk ging het natuurlijk alleen om de beleving van dit fantastische sportevenement, lekker fietsen, prachtig weer, veel goesting en natuurlijk het mooie Limburg met 12.000 geregistreerde deelnemers en (ik denk) nog enkele duizenden die toevallig ook dezelfde kant opfietsten als de routepijlen aangeven.
De eerste 50 km lekker tempotje gereden met af en toe even lekker doortrekken op de klimmetjes.
Het laatste stukje kwam ons als bekende Limburg bezoekers al bekend voor, de afdaling naar Euverem waar we alleen de lijnbus niet gezien hebben om met 70 km/h aan de bumper aan te pikken. Bij de eerste stop bleek het tempo van ons groepje van 5 en het clubje van Ronald toch iets te ver uit elkaar te liggen. Wij besloten door te rijden en zij gingen voor de ravitaillering. De volgende 50 km brachten ons naar België en het drielandenpunt. De jasjes en mouwtjes gingen uit en het tempo ging omhoog.
Ik voelde me vaak als Robert Geesink, werd lekker uit de wind gehouden door Ex-alaaf op de vlakke stukken en mocht ervoor gaan op de klimmetjes. Het bleef lekker draaien en we bleven velen inhalen, de sfeer was goed, iedereen had veel respect voor elkaar en men gunde ons de ruimte om lekker in te halen. De tweede stop wilden we niet overslaan want de verbranding op een tochtje als dit moet je toch serieus nemen, dus bidons vullen en zakken vullen voor de laatste 50 km. De verzorging was perfect; voldoende sportdrank, water, suikerwafels bananen en reepjes. Daarna de finale in met de Keuterberg als scherprechter. Daar was het zo druk als in een fuik volpaling. Gelukkig tijdig een paar tandjes lichter geschakeld voor de bocht en daarna nog een paar tandjes lichter de tred naar boven opgepakt. Laverend tussen wandelende en langzame renners naar boven. Ik wilde nog wel een tandje lichter schakelen maar mijn STI hendeltje wou niet verder meer, dus dan toch maar op de macht naar boven op deze steilste beklimming van Nederland.
Ongeveer drie kilometer na de beklimming even gestopt om te wachten op ex-Alaaf.
Daar hoor ik ineens toch een boel kabaal en ja hoor daar stond onze houtlul met een deel van zijn clubje. Dus de laatste 10 km hadden we een bekend shirtje extra in onze buurt en kreeg ik zelfs nog een zeer gewaardeerd duwtje van hem (je loopt er weer één voor zwagertje!) Daarna lekker op tempo doorgereden om onderaan de Cauberg verast te worden door de grote hoeveelheid toeschouwers met daartussen nog twee bekenden die ons aanmoedigden; Henk Bouwmeester en Gerrit Schurink.
Die laatste kilometer Cauberg is wel gaaf, onvoldoende ruimte om er volle bak in te knallen maar wel met een lekker strak tempo naar boven en met een goed gevoel over de finish.
Nog even langs de feesttent en daar hebben we ons nogmaals verbaasd over het massale van dit evenement. Onze medaille afgehaald en een kwartiertje later pas weer bij de uitgang.
We besloten om nog even lekker met ons vijfen wat te eten en nog even na te praten. Onderaan de Geulhemerberg vonden we een prima Hotel Restaurant waar we even goed gegeten hebben voordat we weer huiswaarts gingen.
Om 20.15 uur stond de kroost te juichen alsof ik Philippe Gilbert verslagen had op de Cauberg een mooier welkom thuis kun je toch niet wensen.
Martin wilde snel naar huis om op zondag in Enschede nog even lekker uit te lopen in de halve marathon, samen met Joost is hem dat prima gelukt.
Al met al een heerlijke dag en eigenlijk wel het gevoel van; het is wel ver Limburg maar waarom doen we dat niet eens wat vaker!
Groet namens de Voorzitter en Ex-alaaf.
Om de gegevens en filmpjes op de website te bekijken moet je wel even je geb. datum invoeren.
Leon Dieker | Team Rabobank Nederland
Afstand : 150 km |
|
|
|
Martin van den Berg | Team Rabobank Nederland
Afstand : 150 km |
|
|
|
Erik van Houttum |
Afstand : 150 km |
|
|
|
Voor de start in Valkenburg
Onderweg de ploegleider auto van Leopard Trek team
Het gemiddelde na afloop op de teller van Exalaaf
Halve Marathon Enschede
Daags na de zware ruim 150km van de Amstel Gold Toertocht met Joost een Halve Marathon in Enschede gelopen.
Voor mij was enkel de stalorder uitgevaardigd om Joost naar 1.45uur of sneller te loodsen. De benen voelden best wel vermoeid, want ik had nog geen meter op de racefiets gezeten dit seizoen en de tocht van gisteren was mijn dag record aan kilometers en hoogtemeters, dus een mooie voorbereiding om een ontspannen 21,1km te lopen zeg maar.
De reis erheen verliep voorspoedig, parkeren ging perfect, inschrijven en zorgen dat we in het snelste start vak kwamen te staan bleek ook eenvoudig. Wat bekenden ontmoet en vervolgens ging het startschot. Ons plan van de dag….5 minuten per km leid je naar 1.45uur. De eerst km in 4.30..oei te hard, ik had ook geen enkel gevoel in de benen moet ik zeggen…de fietsspieren protesteerden een beetje en moesten nog even een kleine metamorfose ondergaan naar hardlopen…de eerste 5 km nadat we hadden afgesproken om rustig aan te doen in exact 22.30minuten….dus nog steeds 4.30 per km en te hard….
Het voelde bij mij al beter aan en Joost liep ook comfortabel…bij 10 km kwamen we door net onder de 46.30uur…dus ca. 4.45-4.50 minuut per km…dat was perfect….bij km 13 liepen we 1uur 00minuten en 15seconden, dus ook nog een heerlijk tempo, maarrre Joost begon wat pijn te krijgen….tot aan km 16,5 ging het allemaal nog uitstekend met kilometer tijden van onder de 5minuten. Tussen 16,5 en 19 km werd het mentaal ook wat zwaarder, de benen gingen echt zeer doen en er moest een paar keer gas terug genomen worden…maar met de finish in zicht en een tijd van onder de 1.40uur probeerden we het tempo weer op te schroeven en maar dwars door de pijn heen te lopen. Uiteindelijk kwamen we exact 55 seconden te kort om die grens te slechten, maar was Joost wel ruim 4 minuten sneller dan de vooraf zo gedroomde 1.45uur….dus er is een uitstekende prestatie neergezet….Ik weet niet of Joost vandaag kan lopen, het stukkie terug naar de auto ging nog, de trap in de parkeergarage nam hij al de lift…..bij mij ging het boven verwachting lekker…het was een mooi duursport weekend, zit nu wel met een klein beetje vermoeide benen…..
ExAlaaf
|
 |
||
|
 |
Pech voor Bambie
2e Paasdag fietste ik vol goede moet naar de Beatrixweg voor een heerlijk tochtje op de moutainbike, de opkomst was groot, met z’n zessen gingen we van start voor een rondje “de Dellen”.
Maar na 12 km ging het mis, met een enorm gekraak en een doffe plof, kwam ik tot stilstand. Toen ik achterom keek zag ik een tak van minstens 1 meter lang rechtop in m’n achterwiel staan. Met als resultaat dat op 3 spaken na alles eruit was geritst inclusief het ventiel.
'
'Ohhh, zoiets hebbe wuule nog nooit mee eu maak' was de reaktie van Cis. Ja daar sta je dan midden in het bos.
Jaqueline en Annet gingen op verkenning uit en waren al gauw weer terug met de mededeling, “dit pad af, dan rechtsaf en dat pad komt uit bij de parkeerplaats tegenover de “Chevalierschool”in Tongeren.
Zo kon ik Jan bellen en gingen we te voet verder, na 10 minuutjes wandelen kwamen we op de afgesproken plek aan, waar we in het zonnetje op de komst van Stampertje met de bezemwagen wachten.
Toen Stampertje het wiel zag kon hij niets anders zeggen dan, 'doar is weinig meer van goed, mae ik zeg verder niks, want ik heb al zo vuule vernield in mie leven'.
Daarna hebben we de fiets ingeladen en zijn de overige Reetjes nog verder gefietst, gezien het tijdstip ging het al weer richting Gortel.
Groetjes Bambie.
'doar is weinig meer van goed, mae ik zeg verder niks, want ik heb al zo vuule vernield in mie leven'.
