Rondje Salland
Zaterdag 5 juni was een prachtige dag, ideaal fietsweer dus! Om half drie naar de waterstraat waar zich slechts acht (semi)Lapjes kwamen melden, had er wel wat meer verwacht. Slechts één Diekertje, maar die was een beetje opgebrand na het hooien. Zijn oudere broer was geveld door een minuscuul beestje, zijn jongste broer had zichzelf geveld en was volgens zijn andere broer die huisarrest had, een mannetje met een wel erg lage pijngrens.
‘Waar gaan we heen’ was de zoals altijd de vraag, Exalaaf wilde kilometers maken en Hoarhelm, ja hij was er weer, riep Posbank. Dat laatste leek mij een beetje druk maar ik wist wel een leuke route, niets vertellen anders komen er weer protesten. Dus ging het in een redelijk rustig tempo tegen de wind in richting Oene en de dijk op naar Veessen, daar kwamen we erachter dat Smartlapje zich ook nog stilletjes bij on shad aangesloten. Toen Ex en ik daar van kop afgingen vond Hoarhelm het nodig het tempo op te voeren, hij wist toen nog niet wat hem te wachten stond. Na Veessen, net toen Stampertje kop over wilde nemen, riepen we ‘rechts’ en stuurden de veerpont op voor de overtocht naar Wijhe. Een lieftallige dame zette ons graag over.
Na Wijhe namen Ex en Ik de kop weer over en stuurden over klinkerwegen richting Lierderholthuis en iets later Heino. Hierna lag er een mooie gladde weg voor ons en liep het tempo door het kop over kop rijden lekker op en eiste na de afslag Lemelerveld een geloste renner op. Gelukkig moesten we toch in de ankers toen we de bebouwde kom binnen reden en ondergetekende even de antenne moest richten voor de juiste weg.
Die was snel weer gevonden toen we langs het Overijssels kanaal en de voormalige fietsenwinkel van Stappenbelt, ja de vader van ….., peddelden. We volgen het bord “Lemelerberg” en de Makelaar maakte zich al wat zorgen, hij had zijn bidon leeg en het maagje begon te knorren. Hij had een auto naar ’t Harde gebracht en was van daar naar de waterstraat gefietst en had er dus al wat meer kilometers op zitten. Bij het opdraaien van de Lemelerberg en de eerste stijgende meters hield hij zich dus ook rustig aannemende dat er nog wel een pittig klimmetje volgde. Maar met een hoogteverschil van slechts 30 meter en een stijgingspercentage van 2,2% was hij eerder boven dan verwacht. Na de afzink van deze eerste ‘Col’ rolden we het centrum van Lemele binnen, wel snel remmen anders was je er al weer uit. Bij het tankstation van de locale oliesjeik werd er wat drank ingeslagen en de bidons mochten in de jaren zestig shop met water gevuld worden. Exalaaf koelde zichzelf onder de sproeiers op het naastgelegen gazon en Stampertje had geen idee waar hij zich bevond.
Na wat afgekoeld en hersteld te zijn gingen we de Ommerweg op richting Hellendoorn en vervolgens rechtsaf naar het avonturenpark op de 2e ‘Col’ van deze dag. De Hellendoornse berg, een klim van 36 meter hoogte over 900 meter en wel 3% stijging. Het peloton was er snel over maar kopman Stampertje had iets meer tijd nodig, hij moest wachten voor de overstekende python. 
Na weer een afdaling en een vlak deel kwam al weer vrij vlot een volgende beklimming om de hoek. De Holterberg op richting Nijverdal, drie kilometer eerst vlak en de tweede helft klimmen tot zo’n 36m+. Toen de Sallandse Heuvelrug op, klimmen tot 80m+, dalen naar 25m+, klimmen tot 70m+ om in Holten weer op 13m+ uit te komen. Tijden het klimmen zaten de echte mannen van voren en ging het in een gestaag tempo. In de korte afdaling liep de teller op tot 65km/u maar in de daarop volgende lichte stijging liep die weer langzaam terug. De Makelaar wilde wat goed te maken en schoot mij voorbij met een zwaar verzet … te zwaar bleek iets later. Op een korte klim leek hij zijn fiets te parkeren, hij stond letterlijk bijna stil en kwam met de grootste moeite later boven. Smartlapje kon met zijn lichte verzetje natuurlijk wel doortrappen, gevolgd door junior en senior Paparazzi. Smartlapje reed een gaatje dicht naar een fietser op een snelle Trek, vader en zoon sloten even later ook aan om bij het Natuurdiorama de rest op te wachten.
Het was een prachtig rondje maar nu werd toch voor de snelste weg terug gekozen, de lange rechte N344 naar Deventer. Ondergetekende en Brander samen de eerste kilometer op kop, de laatste liet zich afzakken en er kwamen even wat andere Lapjes langszij. Al snel zat ik weer op kop en het ‘Cancellara motortje’ liep lekker, al heeft dat nu een andere betekenis gekregen. Kilometers lang ging het met 40 km/u richting Deventer, jammer dat een paar oudere fietsers de snelheid er uit haalden. Bij het opnieuw op stoom komen werd er uit de achterhoede geroepen of het niet iets minder kon. Dat kon …. en met zo’n 7 km/u minder passeerden we het bord Deventer waar alle verkeerslichten voor ons op groen sprongen.
Even leefde Stampertje nog weer helemaal op toen we de Wilhelminabrug over wilden, hij had nog wel goesting om rechtsaf de Bokkingshang in te fietsen. De centen in zijn achterzak waren echter niet voldoende om even bij de dames in sporttenue langs te wippen. In de andere zak kan ook vast niet veel meer gezeten hebben. Dan maar in gezwinde spoed naar huis om te eten.
De laatste kilometers werd het steeds rustiger in het peloton en was men blij het blauwe bord van Vaassen te zien. 114 Km op de teller en een gemiddelde van 32,5 km/u waren in ieder geval mooie cijfers om mee thuis te komen. ’T Was een mooi ritje …. en dat was ‘t.
Paparazzi
Maandagavondrondje
Maandagavond 7 juni bleek bij aankomst aan de waterstraat waarom Stampertje twee dagen eerder moeite had om bij te blijven. ‘Mien veurwiel zat helemaole vast toen ‘k thuus was’ was het eerste wat ik te horen kreeg. Het wiel bleek heel zwaar te draaien door de lagers die op de een of andere manier zichzelf hadden aangedraaid. Nog vreemder was dat de snelsluiter helemaal los zat.
De boel zal wel niet goed vast gezet zijn bij een eerdere schoonmaakbeurt. Of het de oorzaak was van ‘mindere rijden’ vroeg Stampertje zichzelf ook hardop af.
Maar de fiets was weer tip top in orde en er kon weer gekoerst worden volgens het baasje. Houtlul bekeek de fiets eens nader en vroeg Jan eens goed naar zijn achterband te kijken. ‘Hoezo, daor zit nog genog profiel op’ beweerde hij en kneep zij ogen nog eens samen om het eens wat beter te bekijken. En dat viel niet mee zonder bril.
‘Profiel?? Dat is het canvas wat ik zie’ lachte Houtlul.
Over een groot deel van de band was de onderliggende laag reeds goed zichtbaar, Jan bekeek het nog eens goed en lachte wat zuur.
We gingen fietsen en als hij lek reed moest hij het maar uit zoeken, moet ie maar met deugdelijk materiaal aan de start verschijnen. Eerdergenoemde mannen, Smartlapje, Friedje, Junior en ondergetekende gingen van start voor een rondje Ig. In Gortel zagen we nog net de groep uit Nunspeet richting Emst koersen, wij er dus achteraan. Kop over kop reden we het gaatje langzaam dicht maar toen we er bij waren was alle inspanning voor niets geweest. Slechts vier man konden de aansluiting maken en aangezien we samen uit, samen thuis hanteren werd er gewacht.
Via Zuuk ging het vervolgens langs het kanaal naar Wapenveld, de groep uit Nunspeet was toch al uit beeld. Er stond een aardig windje tegen maar met vereende krachten, van de kopmannen, waren we vlot aan de IJsseldijk. Eerst nog een blaas legen en Stampertje keek niet al te blij en wreef wat over zijn buik, hij was bang weer strepen te gaan trekken.
Langzaam kwamen we weer op stoom met Smartlapje op kop en toen hij eindelijk af gaf mocht ik het over nemen. Het ging wel lekker en we draaiden met een paar man door totdat het tempo steeds iets hoger opliep en de kleine man het wieltje voor hem niet meer kon houden. Na een ‘huu en hoo’ kwamen we samen en in een iets lager tempo koersten we verder. Junior troefde senior af bij het bordje Veessen maar had daar al snel spijt van.
Richting Welsum nam zowaar Stampertje nog even kop over en liep het tempo weer mooi op en net voor de ‘Scherpenhof’ begon er iets te sissen. Het bleek de band met het nieuwe profiel te wezen en Friedje dankte hem hartelijk voor dit oponthoud. En zoals zo vaak stond de pechvogel zelf toe te kijken hoe een ander het bandje wisselt. Aangezien niemand een buitenband bij zich had moest Jan het nog maar even met die geweldige oude band doen. Gelukkig had hij wel een goede pomp …. dacht hij, het apparaat kreeg er geen lucht in en mopperend werd het weer aan de fiets gehangen. Het luchtpatroon van Smartlapje bracht ook geen uitkomst daar het ventiel wel erg kort was. Paparazzi’s pomp werkte natuurlijk wel en bracht de band weer op spanning, niet genoeg volgens het ondankbare baasje.
Toen er uiteindelijk weer gefietst kon worden kozen we maar voor de kortste route terug. Kerkepad, Nijbroek,konden we Jan bij zijn zoon dumpen indien nodig, Geersepad en Geerstraat. Gelukkig arriveerden we zonder verder oponthoud na 66 km in Vaassen.
Paparazzi
