Slaapplaats geregeld bij Voorzitter
Over drie dagen is het zover, de ondertussen jaarlijks terugkerende nieuwjaarsreceptie. Precies tien jaar geleden was het millenniumschudden bij de Voorzitter, zijn eerste trots was een paar maandjes daarvoor geboren.  Groot verschil met tien jaar geleden is dat er toen nog logeerbedden over waren voor Lapjes die niet meer autorijdend, fietsend, lopend of kruipend naar huis konden. De Voorzitter heeft ook de laatste jaren niet stilgelegen en heeft er voor gezorgd dat er geen slaapplaats in huis meer te vinden is. Gelukkig is hij wel creatief genoeg om daar iets op te bouwen. Afgelopen zaterdag samen met zijn zoons het bouwplan bedacht om een iglo te bouwen. Hiervoor moest hij wel om 1.00 uur 's nachts sneeuw scheppen uit de hele straat, de bult voorzien van water dat kon bevriezen en toen een paar uur slapen. 's Morgens vroeg opgestaan om onder het mom van "lekker buiten spelen met de kinderen" uren bouwen aan zijn iglo. Bjorn en Niels hadden het al vrij snel bekeken, gelukkig bleef Kjell samen met zijn vader buiten spelen. Was anders ook zo zielig, zo'n eenzame man spelend op straat. Aan het eind van de zondagmiddag werd het hoogste punt bereikt en de kerstboom van de buren in de top gehesen. 
Dinsdagavond hebben de Sponsor, Kalebassenkop en de Voorzitter de iglo ingewijd. Hoe dat precies in z'n werk ging is niet bekend. Feit is wel dat ze alle drie in de iglo pasten en daar een heerlijke kop koffie nuttigden.

Degene die denkt  zaterdag na de nieuwjaarsreceptie niet meer autorijdend, fietsend, lopend of kruipend naar huis te kunnen kan alvast een plekje reserveren bij de Voorzitter maar houdt hier rekening met één ding: VOL is VOL...

Tot zaterdag,
TomTom

De eerste fundamenten werden al op 2 januari gelegd

De hardlopers aan een bakkie koffie voor de iglo

Vol is vol

 

Gelukkig hadden de Brander en Paparazzi het iets comfortabeler, wij maakten een bananenstop bij de hut van Wilhelmina. Ze kwam helaas geen koffie brengen maar gelukkig hadden we nog iets fris in de bidon.
Voor de Brander hadden we de stop beter niet kunnen maken, zijn fiets weigerde weer dienst. En omdat we geen van beiden aandrang hadden bleef hij aan de trappers draaien totdat deze er eindelijk zin in kreeg en we weer richting Vaassen konden sturen door een nog steeds prachtig landschap.