de day after....

1-6-2008

Na de voorbereidingen, vroeg opstaan, spanning, hard fietsen, afzien, herstellen, weer erg hard fietsen, weer afzien, bijkomen, ongeloof, teleurstelling, kater van een dag Keileren zondagmorgen samen met Mamarazzi te voet het Kroondomein ingetrokken. Lekker een end wandelen en de zaken van de dag ervoor nogmaals de revue te laten passeren, luchtte aan de ene kant wel lekker op maar kwamen ook een boel vragen bij. Vele zijn inmiddels opgelost maar nog niet duidelijk, word vervolgt.

Wij liepen dus lekker kwebbelend in de buurt van het Cannenburghergat toen wij ineens een hijgend hert achter ons dachten te horen. En als echte Paparazzi trok ik gelijk mijn camera uit mijn broekzak om van dat dier een mooi plaatje te schieten.
Vervolgens begon dat hijgend hert ook nog te praten, “dit word een uniek plaatje” dacht ik nog. Maar ……??????? die stem klonk toch wel erg bekend…….
Dat lijkt houtlul wel….. en ja hoor, verscholen achter twee mannen in het tricot van B&B tweewielers ontwaarde ik de prachtige outfit van Wassink om de schouders van Houtlul. Verbaasde blikken, een enthousiaste snelle begroeting, een tik op de schouder en daar verdween hij weer om de hoek. Als ze denken ver genoeg de hoek om te zijn hoorden we “wie was dat??”. Wild hebben we niet meer gezien.

Bij thuiskomst hing ExAlaaf aan de telefoon die het nog steeds niet kon geloven, of ik Peter R nog van wat bewijsmateriaal kon voorzien. Na de ontspannen wandeling dus weer een uurtje, of meer, op zoek naar allerlei puzzelstukjes om een mysterie op te lossen, het lijkt wel CSI.
De tijden begonnen mij inmiddels weer te duizelen dus samen nog maar effies een rondje op de pedalen, het was trouwens prachtig weer. En aan de Diekerweg was het erg rustig op het terras, de stoelen stonden keurig rond de tafel waar een paar voeten op lagen. Dichter bijgekomen zagen wij dat die voeten aan de Brander vast zaten welke in diepe rust was, zal wel een zware nacht gehad hebben.
Bij thuiskomst kwam ik erachter dat ook ik vermoeid was, ik had de camera in mijn zak dus een unieke kans op een mooi plaatje laten liggen………. stom.