Dag 4 van het Lapjes weekend in Limburg.
Na de pizza avond van gisteren zijn we toch nog min of meer op tijd naar bed gegaan. De vermoeidheid begon er toch al wel een beetje in te hakken en we hadden besloten dat we voor de vierde rit op tijd zouden vertrekken. Ander puntje van aandacht was het douchen na de laatste rit...We hadden het huisje immers maar tot 10.00 uur gehuurd.
Iedereen was inderdaad vroeg uit de veren op zondag. Sander hield zich weer bezig met de afbakbroodjes en ik met de eieren. Dat laatste kwam niet helemaal goed, want de zeven minuten van vanmorgen waren waarschijnlijk korter dan de van de dagen ervoor...Eitjes waren nog wel heel erg zacht. De broodjes waren perfect en aangezien er nog voldoende was, kon iedereen zich helemaal volstoppen. Na het ontbijt ging Mario al zijn charmes in de strijd gooien bij de beheer mevrouw, om te bespreken of we na het fietsen nog in het huisje konden douchen. En hoe hij het voor elkaar gekregen heeft, of wat hij ervoor heeft moeten doen...? Maar het was goed...! En dus kon iedereen zich rustig in het zweet werken tijdens de 4e etappe, in de wetenschap dat we toch schoon naar huis konden. Om 10.00 uur zat iedereen op de fiets en hadden alle navigatoren de juiste route voor staan in hun Garmin. De route was relatief kort met 36 km, maar daar zaten wel ruim 600 hoogtemeters in. Na een hele snelle afdaling vanuit Walem, moest er een flink stuk geklommen worden en werden de vermoeide spieren gelijk weer goed opgewarmd. Ook vandaag werd onze route af en toe doorkruist door de MH2D en net als gisteren was dat soms mee en soms ook tegen...Niets aan te doen en gewoon netjes rechts rijden en maar hopen dat anderen dat ook doen.
Na de eerste beklimmingen volgde een lang stuk dat redelijk vlak bleef. Daar zagen we ineens een HDKS shirt van rechts naar links door het beeld rijden! Uiteraard zag Sander gelijk wie dat was en er werd even flink geschreeuwd om de aandacht te trekken. En we werden gehoord...Het waren Louis Boumeester en Gert Schaap. Die waren een lekker dagje met de mountainbike aan het rondcrossen! Dat deden er heeeeeel veel deze dag en het was dus best wel bijzonder dat we elkaar troffen. Het HDKS lichtblauw is tussen alle zwarte en rode kleding dus best wel opvallend! Nadat we waren bijgepraat, ging het weer verder.
Bij de oude mergelgrotten voor Bemelen zaten we weer midden tussen de MH2D deelnemers, maar die gingen links af, waar wij rechtsaf een (bijna) onmogelijk klim van 20% op moesten. Kwestie van het juiste spoor en het juiste verzet kiezen en je kon best fietsend boven komen. Aan het einde van de klim stonden een paar wandelaars vol bewondering naar onze capriolen te kijken . "Je had hier onderaan links gemoeten hoor", klonk het op z'n Limburgs....Nou, wij niet hoor, want ik zat volgens de Garmin precies goed. Er waren echter een paar minder slimme MH2D'ers, die gewoon achter ons aan gereden waren en dus voor Jan met de korte achternaam deze klim hadden genomen... Al mopperend en scheldend dropen ze weer af naar beneden...
Wij gingen bij Berg en Terblijt de weg over, het bosgebied op de helling van het Geuldal in. Daar wachtten ons een aantal bijzonder pittige klimmetjes en afdalingen die onmogelijk te fietsen waren. In plaats van lopend omhoog, moest er naar beneden gelopen worden...Omdat we toch ruim in de tijd zaten werd er bij de Geulhemmermolen een koffie/vlaai stop gehouden. Het was daar nog lekker rustig en we zaten heerlijk in het zonnetje. Toen we weer weggingen, zag Friedje dat de noodreparatie van zijn achterband het had begeven...De binnenband puilde ui t de zijkant van de band. Op dag 1 hadden we daar een dik stuk tape achter gelegd en die had het begeven. Maar als handige bandenman had Friedje het weer snel voor elkaar en kon de band met de compressor (..) van het restaurant weer op druk gebracht worden! De laatste 13 kilometer waren voor zwager Jan een behoorlijke beproeving en de verwensingen aan het Limburgse landschap zal ik hier maar niet vertellen....
Bovenop de Cauberg werd even kort gestopt om iedereen weer op adem te laten komen en uiteindelijk kwam iedereen weer bij de Waalhemmer Farm in Walem aan. Behalve Biston....Die reed gewoon door. Maar toen hij uiteindelijk de 40 km vol had, vond hij het ook welletjes. Nadat de laatste Radlers en de worst en kaas op was en iedereen gedouchte was, konden de auto's weer beladen worden en de terugtocht naar het noorden worden aangevangen. Het was weer een prachtig weekend met heel mooi weer en een goed gezelschap. Weinig pechgevallen; Slechts 2 lekke banden (afgezien van de 3 lekke reservebandjes....) en 1 gebroken ketting. Eten en vooral drinken was er weer genoeg en het aangename gezelschap zorgde voor de rest! Iedereen weer bedankt voor zijn bijdrage en inzet! Volgend jaar weer...
JAn Knien
Bekijk hier de foto's van deze dag