Dag 3 van het Lapjes weekend in Limburg.

De derde dag alweer. De vorige avond had wel een beetje lang geduurd en het was al zo’n beetje kwart voor 1 toen het hoofd op het kussen zakte…Na een goede nachtrust was het om half negen alweer ochtend appél. De afbakbroodjes lukten deze keer wel en de eitjes waren weer prima van smaak. Na het overige ochtendritueel en de grote vraag of we wel genoeg reservebandjes zouden hebben, konden we op pad. Het was inmiddels wel ruim na half elf en we hadden ruim 71 km in de planning….
Hoogste punt van vandaag zou op 313 meter liggen dus genoeg klimmen! Het begin was een afwisseling tussen asfalt en onverhard en ging op en neer met af en toe snelle afdalingen (62 km/h) en steile klimmetjes. Alles liep gesmeerd, tot we op een splitsing een groep wielrenners met pech zagen staan. Een van hen had een lekke band, maar kreeg het achterwiel er niet uit. Of wij toevallig een “moersleutel” bij ons hadden. Dat hadden wij! Houtlul sleurt al drie dagen een complete ANWB gereedschapsuitrusting over de heuvels mee en daar zit ook een Bahco tussen. Betrokken fiets was een bijzonder klassiek model met wel 5 versnellingen en een achteras die met twee grote moeren aan het frame vast zat! Na een dikke tien minuten konden we weer op weg en hadden onze goede daad voor vandaag weer gedaan! We moesten nu wel ‘koud’ een behoorlijke klim achter het Panorama Gulperberg park langs. Het was vandaar nog dik 12 kilometer naar de geplande koffiestop, maar daar zaten nog wel een aantal pittige klimmetjes tussen. Dit weekend is ook de MH2D tocht voor wielrenners en mountainbike…Van de laatste categorie hadden we af en toe wel last, omdat die soms precies tegen onze route in reden…Af en toe best uitkijken dus! Nadat we een hele groep MH deelnemers hadden ingehaald, maar aan het einde van de klim toch weer even moesten wachten op alkaar, kwam zwager Jan met een dame van de HEMA fietsclub boven en die riep dat ze het heel gezellig met Jan had gehad…Ja, ja…Jan bloosde ervan. Toen uiteindelijk bij restaurant de Smitse waren, reden we er eerst pardoes langs en moesten dus eventjes terug. Het was zo druk daar met fietsers dat het hele terras vol zat en dus moesten we maar binnen plaats nemen. Geen straf, want het zonnetje brandde er al aardig op los! Na een lekker bakkie koffie en een flink stuk vlaai, werd er nog een flesje Radler achter aan gegoten tegen de dorst!
Na de stop stond ons een flinke klim van ruim 200 hoogtemeters te wachten en daarbij werden we ook nogal eens in de wielen gereden door die andere tocht. Er moest natuurlijk nogal eens gewacht worden op elkaar, maar dat was vandaag in het geheel niet erg….Uiteindelijk konden we vanaf Het Hijgend Hert min of meer de afdaling naar het noorden inzetten. Ondanks dat we de 313 meter gepassed waren, ging het toch regelmatig pittig omhoog, maar ook weer pittig omlaag….Na nog een lekkere luie pauze aan het einde van een zware klim, werd er weer richting Walem gestuurd. De laatste kilometers gingen over relatief “vlak” terrein en dus kon er af en toe flink gas gegeven worden. Toen we in Klimmen waren kreeg Biston het lumineuze idee om te kijken of we nog ergens een lekker biertje konden nuttigen. Het was immers nog maar 700 meter naar Walem…Sander had een bordje met “terras open” zien staan en zo kwamen we bij Rustpunt Achterum terrecht. Daar hadden ze een mooie bierkaart en daar kon iedereen wel zijn verdiende keuze uit maken. Sander las op whats-app dat collega fietsers/Vaassenaren Erik en Jaap ook in de buurt zaten i.v.m. de MH2D. Na het nodige heen en weer ge-app, stonden ze ineens bij ons voor de neus en bleef het nog lang onrustig in Klimmen….Bij thuiskomst moest er natuurlijk nog gegeten worden en na de nodige discussie werd besloten om iets te laten bezorgen…En dat kwam helemaal goed, want er waren er maar weinig die hun pizza of saté-schotel op kregen…Morgen alweer de laatste etappe en dan alweer naar huis..

Jan Knien

Bekij hier de foto's van deze dag

 

Terug