Dag 2 van het Lapjes weekend in Limburg.


Na de eerste rit van gisteren, was de avond natuurlijk nog niet afgelopen. Er moest nog gegeten worden en de kok’s van dienst, Mario en ik, is het gelukt om een eenvoudige, doch voedzame, maaltijd op tafel te zetten. Veel pasta met gezonde groenten en een toefje knoflook….Na het eten had Sander nog een verrassing voor ons in petto. Hij had van het filmmateriaal van vorig jaar toch nog een mooie film kunnen monteren en daarna werden er nog oudere jaarverslagen bekeken. Dat leverde wel weer de nodige lachsalvo’s op! Friedje had aan zijn afscheid bij de VW-Telecom nog een paar fijne hartversterkertjes overgehouden….Maar er komt natuurlijk een moment dat het bedje opgezocht moest worden, want de 2e dag was op papier toch een stuk zwaarder dan de 1e…Na een onrustige nacht van plassen en gesnurk, werden we vanmorgen toch nog bruut gewekt door de melktankwagen die hier de melk van de boerderij kwam halen…Maar het was toch al ruim na achten dat ik opstond en eerst de fietsen maar eens buiten ging zetten. Kwam gelijk de boerin/huisbewaarder naar mij toe met de mededeling dat het toch echt niet de bedoeling was dat we de fietsen in het huisje gingen zetten. Maar na veel vijven en zessen kregen we toch een af te sluiten ruimte om de fietsen s’nachts te stallen…Daarna was het tijd voor het ontbijt, maar met de afbakbroodjes ging het niet helemaal goed…De helft was zwart en de andere helft was nog zacht…Toch maar eens de gebruiksaanwijzing van de combi microwave lezen. Toen iedereen de pens vol had, werd het langzaamaan tijd voor het fietsen! En na het gebruikelijke ritueel van poepen en bandenpompen konden we dan eindelijk weg. De route zou ons vandaag via Gulpen, Noorbeek en Valkenburg leiden. Het eerste deel ging relatief voortvarend; rustig aan en af en toe een kleine pauze en zelfs de lekke banden bleven uit….Totdat ik een telefoontje kreeg van Biston…Die was ons kwijtgeraakt! En het viel niet echt mee om hem via de telefoon weer naar ons te praten….Mario, Fried en Houtlul maakten van de gelegenheid gebruik om een boomstam, die over het pad lag, op te ruimen. Dat lukte, maar Mario verdween wel met een fraaie koprol in het dal….Uiteindelijk Biston ook weer gevonden en dus konden we weer verder. Net weer op pad over een track met allemaal losse stenen, toen het vervloekte drie letter woord klonk..Lek!…Friedje deze keer. De band was aan de zijkant open gesneden en de latex lag op de grond. Wiel eruit en een reserve bandje erin. Ook lek! Geen probleem, er kwam nog een tweede tevoorschijn. Ook lek! Pogingen om te plakken mislukten door de vette latex…Ondertussen waren we Mario ook nog kwijt, maar die stond 200 meter verder met een viertal wandelaars te ouwehoeren….In de buitenband van Fried ging uiteindelijk een 29”binnenband en dat werkte! Maar bij nader controle bleek ook de cassette helemaal los te zitten, gelukkig kwam uit de ANWB rugzak van Houtlul het nodige gereedschap om dit weer nettjes vast te zetten. Het was nog zo’n 10 km naar de geplande koffie/vlaai stop in Noorbeek. Bij cafe De Prey was het goed toeven in het zonnetje! Lekkere grote stukken vlaai en goede koffie, hoewel die volgens onze koffiekenner toch een beetje zuur smaakte….Nadat de bidonnen weer waren bijgevuld en iedereen een plasje had gedaan, moesten we de klim vanuit Noorbeek doen. Dat werd de ketting van Sander een beetje teveel en precies voor de deur van ons verblijf van vorig jaar zei die “knap”! Dat werd weer gauw gefikst doordat Mario zich er niet mee bemoeide….(zie vorig jaar). Richting Valkenburg ging het lekker en de gang zat er goed in. In het ‘bikepark’ bij Valkenburg zitten nog een paar gemene klimmetjes, maar we waren nog maar 12 km van ons stekje in Walem. Maar toch nog weer een lekke band…Dit keer Sander…Die had een pracht van een stekel in de band, maar geen latex….Nieuw binnenbandje uit het materiaaltasje gepakt, maar dat had niet veel zin…Zwager Jan zag van twee meter afstand dat daar een groot gat in zat….Door jaren vervoer achterop de Cube, was er waarschijnlijk een gat in gesleten…Gelukkig was er nog een tweede exemplaar paraat en was het leed weer geleden. Verder maar weer op huis aan…Friedje wou nog even flink aanzetten op een steil stukje, maar verloor de grip op de lossen ondergrond en viel om. Hij zat nog vast in de pedalen en kon zelf niet los komen. Maar nadat iedereen uitgelachen was, en de foto’s gemaakt, werd hij toch geholpen…In het laatste stukje zaten nog een paar pittige klimmetjes, maar uiteindelijk kwamen we toch bij ons onderkomen aan en was het tijd voor de afterbike! De fietsen gaan vanavond achter slot en grendel op de binnenplaats van de beheerderswoning en het eten is inmiddels ook achter de rug door de zorg van Biston en Friedje…Morgen dag 3 en dat wordt ook weer een mooie…

Jan Knien

Bekijk hier de foto's van Dag 2

 

Terug