Weekend Limburg dag 3

3e dag van het Lapjesweekend in Limburg; de Koninginnerit,
Na gisteravond weer helemaal in de deuk te hebben gelegen om de belevenissen van Storm, Meneer Jos, Edgar en juffrouw Jannie, was het vanmorgen de bedoeling dat we rond een uur of tien in het zadel zouden zitten voor de koninginnenrit.

Biston en ik hadden bij de bakker al broodjes gehaald voor het ontbijt, koffie gezet en de eitjes gekookt. Iedereen kon dus gewoon aanschuiven en de boel naar binnen schuiven… Na het ontbijt zouden we dus vertrekken, maar Houtlul was in de mist verdwenen. Die was gewoon weer in het bedje gekropen omdat hij het koud had...
Uiteindelijk was het dus al ver na half elf dat we in het zadel zaten. Op zich was dat niet zo erg, omdat het redelijk mistig was en we niet over de heuvels heen konden kijken…  De route ging langs Valkenburg naar het park waar we gisteren ook al waren. Alleen waren het nu andere paden en heel veel steiler… Dat hakte er gelijk al goed in en ondanks de mist gutste het zweet van de kop… We reden ook nog even verkeerd, maar dat scheelde hooguit een kilometertje.
Na Bemelen begon het een beetje te lopen en waren de hellingen niet zo steil meer, maar dat zou nog wel veranderen. In het Savelsbos werd het tijd voor de eerste bananenpauze en Friedje sloot daar gelijk vriendschap met twee ezels. Eerst lokte hij de beestjes met een banaan en daarna probeerde hij te tongen met één van hen. Zag er weer ranzig uit en dus werd er snel doorgereden. Het ging nog steeds op en af en bij iedereen begonnen de beentjes een beetje op te spelen. Fried begon te zeuren over koffie en vlaai en dat dat wel heel snel moest komen. Uiteindelijk in Reijmerstok, op aanwijzing van een local, een kroeg gevonden waar ze koffie en vlaai zouden hebben. Nou dat hadden ze, maar de prijzen waren gigantisch… Zes stukjes vlaai voor 22.50 euro… Tel daar de koffie en de cola bij op, dan kom je op bijna 50 euries.. Afzetters, maar we konden weer verder! Vanaf Beutenaken ging het weer behoorlijk bergopwaarts en leek het er niet op dat de vlaai veel geholpen had. Er moest nogal eens gewacht worden, maar het was mooi weer, dus wat geeft het. In de buurt van Gulpen kwamen we nog langs een soort van kasteel… Onze bouwkundige had daar nog wel een paar ideeën over, maar dat het zonde van zoiets is om te laten verpauperen, is een feit. Uiteindelijk kwamen we bij een heel bekend punt uit, de Keutenberg… Volgens Biston was ons huisje vanaf hier heel dicht bij… Klopte ook, maar de route ging anders… Ik had zelf de beroemde klim al bijna voltooid, toen ik er achter kwam dat we niet goed zaten. Hadden we een paadje eerder rechts af moeten slaan! Maar met een mooie omweg en nog een paar leuke klimmetjes, kwamen we toch in Schin op Geul aan, alwaar we eerst bij De Herbergier een paar fijne biertjes lieten serveren voordat we de laatste 500 meter naar ‘ons’ huisje aflegden. Daar nog even lekker in het zonnetje gezeten en een biertje gedronken. Houtlul serveerde nog een fijn plakje worst en toen dat op was werd zijn worst bijna uit zijn fietsbroek getrokken…Die was echt versleten en moet nu door moeder van Houttum echt gerepareerd worden…
Nu is het wachten tot iemand de pan aansteekt en het eten op tafel gaat zetten… Morgen nog 1 dag en 41 kilometer te gaan…

Jan Knien

Zie hier de rit op STRAVA