Bijna laatste bosrit

Regen en wind in de ochtend voorspelden niet veel goeds maar na de middag werd het droger en rustiger dus de stoute overschoenen aangedaan en naar de waterstraat getogen. Daar druppelde de een na de ander binnen tot een tiental Lapjes, inclusief Stampertje, klaar was voor vertrek. Niet na nog even de huisvlijt van de kantinebeheerder te hebben bewonderd, een langer ‘nicht zu teuer’ spatterbordje aan z’n zadelpen. Jan Knien had zich afgemeld, kunnen we eens sociaal gaan fietsen  was een van de opmerkingen, kan Stampertje ook mee. De voorzitter was te laat en zou ons, toch weer veel te vroeg, met het nodige gemopper opwachten bij het wildrooster in Niersen. De ondergrond was her en der nog wat zacht maar verder goed te doen. De revaliderende Stampertje moest samen met z’n schapmaat af en toe lossen maar na een extra rondje of stoppie sloten de heren weer aan en gaande weg de middag volgden ze steeds beter ….. of werden de kopmannen minder?? Net voor het banaantje in de hut maakte WD nog een mooie duikeling en zagen we alleen nog een paar grote voeten ten hemel rijzen. Leuke route verder en niet te ver van de stal. In een laatste klimmetje hield, naar ik heb gehoord, Mooie Mario de boel op en duikelde de Brander en Junior om, en laatstgenoemde viel precies met zijn stuur op het ventiel van de onderliggende Brander. Bandje er af, nieuw bandje uit de tas er opgelegd en pompen maar ….. en pompen … en pompen. Maar het bandje liet alle lucht weer ontsnappen, lek bandje dus 😉 Na de nodige wijze raad en een bandje van Houtlul kwam er eindelijk weer spanning op het voorbandje en konden we verder richting kantine. Was toch weer een leuke middag.

Bekijk hier onze rit op strava

Paparazzi