Niet Lek(ker) Knien

Weten jullie het nog dat Jan Knien vorig jaar trots zijn nieuwe ‘bike’ showde, en met een brede grijns melde dat met de tubeless bandjes lek rijden tot het verleden behoorde. ‘Het klopt dus wel dat je jaarlijks die smurrie moet vervangen’ concludeerde hij toen hij verdrietig met een platte achterband midden in het bos stond.
‘Hoe kan dat nou???’ was zijn eerste reactie toen hij merkte dat alle lucht langzaam uit zijn bandje verdwenen was. Kijken hielp niet en verder kon hij ook niet veel doen, hij had natuurlijk ook geen bandje bij zich. En dat hij ook geen pompje bij zich had, daar kwam hij achter toen hij de band met smurrie er al af had. Vragend keek hij rond maar geen van allen had dat dus, althans …. we lieten hem het even geloven. Zijn allerbeste zwager had wel een binnenband, maar die bleek na ontcijfering zonder bril nog voor de ‘ouderwetse’ kleine wieltjes te zijn. Friedje was de redder in nood met zijn 27,5” bandje, dat past ook wel melde Koorn trots.
Na het nodige poetswerk om de smurrie uit de buitenband te verwijderen kon het verse bandje geplaatst worden, eerst pompen met een ‘gevonden’ pompje en Houtlul zou hem op ‘Achtbar’ brengen met zijn luchtpatroontje. Maar net als onlangs met zijn te korte ventieltje schoot hij ook nu weer tekort, hij kwam niet tot een hoogtepunt om de band op voldoende spanning te kunnen brengen. Dus moest er nog maar even gepompt worden door de pechvogel. Het duurde geen half uur zoals bij Houtlul onlangs maar kwam toch verraderlijk dicht in de buurt. En naderhand bleken er nog wel meer bandjes aan diverse fietsen te hangen, heeft er toch weer één een wijze les geleerd.
Het was toch al niet Jan zijn avond, maar dat wist hij aan het begin dus nog niet.

Zes Lapjes en Mario aan de start en Jan Knien had het mes in ‘the Battle’ route gezet en met tien km ingekort. Dus moesten we hem maar volgen was het devies, en dat deden we dus maar. Eenmaal in het bos bleek er al snel een eerste en tweede groepje te zijn. Dus lekker doortrappen of wat rustiger aan doen op zijn tijd. Na wat opgewarmd te zijn ging het wel lekker maar vlakgeschoven paden zorgden voor een hoop los zand en grote gaten tussen 1 en 2. Tot het oponthoud met de band verliep het best wel goed en viel er menig zweetdruppel in het stof.
Na het boshuis raakte de kopman regelmatig het spoor bijster, de GPS reageerde traag was het verweer. Vast iets te veel smurrie van de band op je toestel gesmeerd Jan ;-).
Uw reporter kende de route ook maar liet de kopman lekker ‘aanmodderen’ maar na drie keer keren werd er ‘huis lul’ geroepen en kozen we de kortste weg naar huis, alhoewel …… het beloofde biertje bij Jan.
Nog een paar stuiptrekkingen in de vorm van een lusje in Niersen koersten we richting Vaassen, WD en Ruud (die op zijn vaste stek in de hoek zat) werden nog even subtiel begroet, uw reporter ging naar huis en de ‘harde kern’ naar het biertje aan de Apeldoornseweg.

Paparazzi