Wil en Ruud Pyreneeën 2014: Afzien en genieten!
Verslag 100 Colstocht 2e etappe.

Dag 1
Na gezegd te hebben nooit meer in een tentje te slapen, had ik toch besloten met de kleine vlo mee te gaan naar de Pyreneeën. Vorig jaar had hij de eerste etappe van de 100 Cols alleen afgelegd. Ik ga mee voor de 2e etappe!
Fiets voor elkaar laten maken, tentje gekocht, tassen inpakken en gaan met die banaan!
Vertrek vanaf Utrecht naar de Spaanse grens met Cycle Tours, een reis van 18 uur in een zeer oncomfortabele bus.

Dag 2
Aankomst Sant Pied de Port – St Engrace
Het is prachtig fietsweer. De slechte busreis maar vlug vergeten. Zo vanuit de bus de eerste vrij pittige Col de Gamia. Honderden gieren vlogen boven ons. Zij dachten zeker dat ze een lekker hapje aan ons zouden hebben als wij het loodje zouden leggen, mooi niet! Na nog enkele Cols te hebben beklommen kwamen wij aan op een leuke kleine camping waar we de tenten langs een stroompje hebben op gezet. Nadat de kleine Vlo ons voorzag van een lekkere maaltijd zijn we op het terras gaan zitten en onszelf verwend met een paar heerlijke pilsjes.

Dag 3
St Engrace – Laruns
Vannacht heerlijk geslapen, ieder in zijn eigen tentje. Anders dan voorgaande jaren, waar we nog in één tent sliepen, hadden we nu elk een tentje dus dit keer geen lepeltje-lepeltje slapen.
6.30 uur op de fiets op naar de volgende Cols. Slecht weer vandaag. Meteen al de beklimming van Col de Soudet. Een slechte dag zou het voor mij worden. Thuis had ik net voor vertrek een Lyme behandeling gehad. De reactie hierop zou mij de hele dag achtervolgen, zware benen waar geen kracht in zat. Bij de beklimming van de Col de Marie Blanque ging de gedachten door mijn hoofd om het op te geven, maar dat nooit!!!!
Na een zware dag kwamen we aan bij het skidorp Larus, aan de voet van de Aubisque. Of we alles nog niet gehad hadden begon het ook nog stevig te regenen. Tent opgezet en op een onbewoonde camping, eten koken en vlug onder de wol wat later de natte wol bleek te worden.

Dag 4
Laruns – Bareges
5.30 uur opstaan. Slecht geslapen met dat noodweer. Alles bleek zeiknat te zijn. Slaapzak, bagage alles dreef. Vlug alles inpakken en rijden maar. Meteen vanaf de camping de Col D’Aubisque op, in de stromende regen. Op de top dachten we, door de kou bevangen, heerlijk een warme bak koffie te drinken. Mooi niet, de tent was gesloten. Even een snelle Jelle naar binnen gewerkt en beginnen aan de gevaarlijke afdaling, door de stromende regen en de hevige kou. Waar waren we aan begonnen?!
In Bareges aan de voet van Col Du Tourmalet een hotelkamer genomen om alle natte bagage te drogen. Lekker een warme douche genomen, vannacht in een heerlijk warm bed slapen en hopen dat de natte  bagage  weer droog zou wezen.

Dag 5
Bareges – St Aventin
5.30 uur opstaan. De bagage droog ingepakt en zo vanuit het hotel de Col Du Tourmalet op. Met koude motregen beginnen aan de zware 17 km lange beklimming. Gelukkig waren mijn benen weer goed. Onderweg applaus van diverse automobilisten die ons zagen  “zweten” met volle bepakking. Na 2 uur klimmen op de top een paar heerlijke warme koppen koffie met snelle Jelle genomen. Op de top regen, mist en een temperatuur van 2 graden.
Goed ingepakt tegen de kou begonnen we aan de afdaling. Er zaten stukken bij van 70 km/u. Dit mag Ada niet weten!
Het weer werd bij de beklimming van de Col D’Aspen iets beter. Na de laatste klim van vandaag, Col De Peyresourde, op zoek naar een camping.
Wij spraken iemand aan en dat bleek de burgermeester te zijn. Nadat Ruud zijn stempel had gekregen stelde de burgermeester zijn huis voor ons beschikbaar. Een kast van een woning waar wij maar een slaapkamer moesten uitzoeken, Te gek!
De man was zelf weg en wij moesten ons maar vermaken met een van hem gekregen fles wijn. Ruud had weer een lekker potje eten voor elkaar getoverd. Vanavond konden wij dan eindelijk een keer lepeltje-lepeltje slapen.

Dag 6
St Aventin – Seix
5.30 uur zoals gewoonlijk opgestaan. Wat hebben we heerlijk geslapen in het huis van de burgermeester. Vandaag weer een regenachtige dag met veel nevel. Geen mooie vergezichten op de toppen van Col de Menté en Col de Portet – D’Aspet. Op deze col staat het monument waar Fabiolo Cassartelli dodelijk verongelukt is tijdens een Tour de France.
Doorgefietst tot 17.30 uur, we waren moe en koud, en hadden geen zin om een tent op te zetten. Met de kans dat de bagage met deze regen weer nat zou worden. Via de plaatselijke VVV een goedkoop studiootje gevonden. Ruud mocht zijn kookkunsten nu eens tonen op een echt 4 pits fornuis in plaats van een enkel pitje. Wat een luxe!

Dag 7
Seix – Foix
Vandaag de Pyreneeën uit en de Langue Douc in. We begonnen de dag natuurlijk weer met kou en nattigheid. Rond 14.00 uur brak het heerlijke zonnetje door. Eindelijk droog, heerlijk om in te fietsen. Halfweg de middag moesten we de Col de Peruere op. Een klim van ongeveer 3,5 km met een stijging van 18%. Een snelheid van 3 km/pu was dan ook niet vreemd. Afstappen was geen optie, want je kwam nooit meer op de fiets als je eenmaal stil stond. Na een dik uur klimmen op de top even heerlijk op adem gekomen. Een lange afdaling van 18 km naar Foix. Het sturen en de hoge snelheid was erg vermoeiend, maar ook erg mooi.
Eten en bier gekocht, daarna de tent opgezet op een leuke camping.

Dag 8
Foix – Carcassonne
Vroeg op en het zou, vergeleken bij de voorgaande dagen een relatief makkelijke dag worden. Een heerlijke zonnige dag met een paar klimmetjes van o.a. Col De St Bernoit en col du Loup beiden 6 km. Onderweg erg genoten van het mooie weer wat we wel een keer verdiend hadden. ’s Avonds Carcassonne in geweest. Een prachtige stad die op de lijst van werelderfgoed staat. Tijd om te slapen hadden we niet. Wakker gehouden door harde muziek en luidruchtige campinggasten deed ons de nachtrust bederven.

Dag 9
Carcassone – Murat St Vebre
Het leek een prachtige dag te worden, maar helaas bleek het anders. In de stromende regen de Col de Sallette beklommen. In St Pon nog even voor 3 dagen eten ingeslagen (zondags zijn de winkels gesloten en maandag is het een nationale feestdag).
Met al die boodschappen moesten we de 10 km lange klim op van de Col de Cabaretou.
Op een camping, met Nederlandse eigenaar, een erg aparte man die zijn vrouw goed onder de plak had en klonk als een brandweer”doe dit, doe dat”, de tent opgezet. Ruud weer lekker gekookt (dit kan ik niet vaak genoeg zeggen) Hopen op een droge nacht, ……. NEE dus!

Dag 10
Murat St Vebre – Soubes
Bij het opstaan stikte het van de kleine muggen die onze bloedgroepen wel smakelijk vonden. Rustige dag met mooie vergezichten. Weinig spannends beleeft, alleen maar genieten van het mooie weer en de relatief makkelijke beklimmingen. ’s Avonds nog wel weer veel regen gehad. Kon ook haast niet anders!!!!

Dag 11
Soubes – Prat Peyrot
6.30 uur weer het zadel op. Het is erg koud maar de vooruitzichten zijn goed. Na een paar uur en heel wat klimmetjes verder wordt het echt goed weer. Daarvoor zijn we hier! De zwaarste klim is vandaag de Col du Minier, 23 km klimmen. Met dit weer is dat echt genieten en ook de vergezichten zijn prachtig. Een leuke camping gevonden waar we zo goed als alleen stonden. Onder in het dal was een gezellig cafeetje waar we menig sapje hebben genuttigd waarop het eten heerlijk smaakte.

Dag 12
Prat Peyrot – St. jean du Gard
Vandaag afgesproken dat we er een rustig dagje van gaan maken. Maar schijn bedriegt. Meteen de Mont Aigoual op. Op de top staat een enorm weerstation. Daar aangekomen moest Ruud zijn stempel halen maar de koffietent was nog gesloten. Zoals wij zijn hebben wij ons via een personeelslid naar binnen gepraat en een heerlijk kopje koffie genomen. Even genieten van de mooie omgeving om daarna heerlijk af te dalen. Het was uitkijken want er lag veel grint op de weg. Nog een paar Cols voor de boeg en dan heerlijk en de zon genieten van een heerlijk pilsje.

Dag 13
St. jean du Gard – Uzes
Vandaag zou het heet worden 38 graden, dus vroeg uit de veren. Savenne uit en Provence in.
Vrij vlakke etappe. In de verte zien we de Mont Ventoux al liggen. Zullen we die een van de volgende dagen nog nemen?? We lopen 2 dagen voor op schema, dus rustig aan gedaan. Vandaag maar vroeg boodschappen doen en een paar uur op een terrasje genieten van deze echte warme avond.

Dag 14
Uzes – Aubignan
Vroeg op want ook vandaag zou het warm worden, 40 graden (altijd beter dan regen). Mooie route door de onafzienbare druiven velden en geel gekleurde zonnebloemen. Onderweg lekker een pizza gegeten. Omdat we 2 dagen voor op schema liggen en nog geen zin hebben om morgen meteen al naar Suze la Rousse hebben we samen besloten om morgenochtend als toetje de Mont Ventoux op te gaan. Dit zou voor mij de 7e keer worden. We hebben er zin in. Onder het eten kwam bij ons het dramatische bericht binnen van de ramp met de MH17, daar wordt je wel even stil van.

Dag 15
Aubignan – Suze le Rousse
Vanmorgen om 7.00 uur vertrokken richting de Mont Ventoux. Het was ongeveer een uur rijden vanaf de camping naar Malaucene vanwaar de klim zou beginnen. Heerlijk een keer rijden zonder volle bepakking. Het klimmen ging als een speer, mocht ook wel na 14 dagen Col op en Col af. Het was erg druk met fietsers die voor het heetst van de dag de reus wilden bedwingen (21 km klimmen).
Ruud reed een tijd van 1 uur en 50 minuten en ik in 1 uur en 48 min. Even boven in de menigte een fotootje schieten, de kleine Vlo zijn stempel halen en dalen maar. Wat ging dat hard! Op de camping aangekomen de fiets bepakken en op naar ons einddoel, Suze Le Rousse. Onderweg nog een ongeluk gehad. Iemand dacht zijn portier te openen terwijl ik er langs kwam fietsen. Vol in het portier en plat op straat. Gelukkig, op een paar blauwe plekken na, had het engeltje op mijn schouder deze 16 dagen goed zijn werk gedaan. Het enigste wat ik, naar mijn mening in goed Frans tegen die knaap zij was, NONDREJU. Ik weet niet of hij het verstond maar hij begreep het wel. Na zijn excuses verder gereden naar de camping.

Dag 16
Vandaag lekker niets doen. Beetje de fiets schoon maken het dorp in en lekker van een paar lekkere flessen wijn genieten. Vanavond, wat wel lang duurt, om 23.00 uur de bus in en naar HUIS!
Na bijna 17 uur bussen met zeer dikke voeten aangekomen in Utrecht. Waar Frank en mijn kleinzoon Kai ons opwachten.

Na 16 dagen van regen, kou, afzien, genieten, hitte en gezelligheid hebben wij 1400 km pechvrij afgelegd. Ruud, bedankt voor het iedere dag verzorgen van een heerlijke maaltijd. Een fijne fietsmaat, kok en kaartlezer heb ik aan je gehad.

WD Veul

Website: De Honderd Cols Tocht