Weekend EIfel dag 1/2

Weekend mountainbiken in de Eifel met Het Zeemlerenlapje 9 t/m 12 oktober 2014.

Dag 1
Hoewel op onze onvolprezen website het hele jaar stond vermeld dat we het eerste weekend naar de Eifel zouden gaan, is toch, om onopgehelderde redenen besloten om een week later te gaan. Of het hierdoor kwam is mij niet bekend, maar de aanmeldingen waren wel heel minimaal. Allerlei smoezen om maar niet mee te gaan kwamen langs; die had een bruiloft van een vage kennis, die was net naar China geweest, die had snel een vakantie geboekt naar Portugal en er was zelfs iemand die de verjaardag van zijn vrouw belangrijker vond dan een gezellig mannenweekend…Zo waren er uiteindelijk 5 Lapjes die op donderdagochtend bij Jan Knien en Poemie op de koffie waren en om de bus van Autoschadebedrijf de Wilde te beladen met de fietsen, de tassen, de boodschappen en uiteraard het nodige vocht om het zweten te compenseren.
Naast het krat bier van Gerard de Wilde (dankewel), had ook de KBK een kratje Grolsch geschonken vanwege het feit dat Gerda het al 25 jaar met hem heeft uitgehouden…(dankewel). Klokslag 5 over tien vertrokken we (Biston, Friedje, Paparazzi, Mooie Mario en uw scribent van dienst, Jan Knien). De (S)Tom-Tom van de bus stuurde ons dwars door Apeldoorn (…), maar na een instellingsverandering door de copiloot kwamen we zonder oponthoud bij de familie Mindermann in Ulmen aan. Helaas stond het, geheel volgens de weersvoorspelling , te regenen en niet te zuinig ook…Grrrrrr. Koortsachtig werden allerlei websites opgezocht om er uiteindelijk achter te komen dat het toch echt niet meer droog werd voor 17.00 uur. Mario heeft nog even de fietskleding aangehad, maar dat ging ook snel weer uit…Daarna zijn we maar overgegaan op zaken waar we ook erg goed in zijn; biertjes drinken!
Onze kok had daardoor geen motivatie meer om een vorstelijke maaltijd te bereiden en unaniem werd besloten om naar de Pizzeria te gaan! Onderweg naar de eetgelegenheid (het was droog!) kwamen we een uithangbord van een ‘nieuwe’ Pizzaboer tegen ‘Da Mario’. Die bleek in een pand te zitten waar we al eens eerder gegeten hadden, maar toen stond er nog een ‘grote vrouw’ (volgens Biston), maar Mario de Pizza man vond het gewoon een ‘dik wijf’….Zaak zag er ook een stuk aantrekkelijker uit en de pizza’s  waren voortreffelijk! We hadden allemaal de grote maat gekozen (29” uiteraard), maar dat bleek uiteindelijk 30 cm te zijn…Uiteraard werd e.e.a. weggespoeld met een biertje en als toetje was er lekker ijs of een bakkie koffie met Sambuca….
Weer ‘thuis’ zakte iedereen onderuit op de bank. Het was per slot van rekening een zware dag geweest….Paparazzi had de laptop met de HDMI aan de TV gekoppeld en zo hebben we nog smakelijk gelachen om ‘Komt een man bij de dokter’, behalve Mooie Mario, want die lag al op tijd in z’n bedje…. Ondertussen hadden Paparazzi en Jan K de route voor de volgende dag  ook klaar en dat beloofde een mooi tochtje te worden met extra km’s, om de donderdag te compenseren…Met die wetenschap ging iedereen uiteindelijk moe, maar niet echt voldaan, naar bed.

Dag 2
Ondergetekende werd wreed gewekt door de kerkklok die 8 uur sloeg! Nog een paar keer omdraaien maar de geluiden op de WC duidden er op dat er al meer Lapjes wakker waren. Paparazzi stond al broodjes (af) te bakken en de koffie stond al klaar! Na het ontbijt begon iedereen een beetje te rommelen met fietskleding en bidons, want het weer was goed! Bewolkt, maar droog en de vooruitzichten waren goed. Uiteraard moest voor vertrek nog de gebruikelijke groepsfoto gemaakt worden, maar het wachten was op Mooie Mario die eerst nog de banden moest oppompen…Hattie gisteren de hele middag de tijd voor gehad, maar nee, met de waterpomptang werden de ventielen open gedraaid en met behulp van Fried kwam het uiteindelijk goed en kon de foto gemaakt worden. Had ook nog wel wat voeten in de Duitse aarde, omdat de zelfontspanner niet goed werkte (of de bedienaar van het toestel…). Maar het kwam allemaal goed en rond 10.52 uur vertrokken we onder leiding van twee Garmin toestellen, om de geplande 78 kilometer onder de dikke banden door te laten rollen.
Jammer dat we na 900 meter Biston al kwijt waren (..). Waar wij links af gingen, reed Biston gewoon rechtdoor. Friedje riep hem nog na, maar nada…Fried gaf de 27,5er snel de sporen om betrokkene te achterhalen en na 1.5 km had hij Biston teruggepakt. Er moest natuurlijk wel weer 1.5 km teruggereden worden en zo had Fried al 3 extra km te pakken (Biston ook natuurlijk..).  Na de eerste echte meters op de route kwamen we er al achter dat de regen zijn uitwerking niet gemist had. Sommige paden stonden gewoon onder water en waren bijna stromende bergbeken! Maar al snel volgde de eerste echte afdaling lans het riviertje de Endert. Ook hier bulderde het overvloedige water met donderend geraas omlaag en onderweg waren er zelfs heuse watervallen te zien! Na zo’n 13 km waren we bij het militaire vliegveld van Buchel, waar we nog even hebben gekeken naar het opstijgen van de Tornado straaljagers van het Taktisches Jagdbombergeschwader 33. Omdat het nog te vroeg was voor de koffie, sloegen we de backerei in Buchel over en reden door naar de lus die we in 2012 links hadden laten liggen. (We reden toen overigens de andere kant op).Daar zaten pittige stukken in en was toch even 17 km die we destijds niet gereden hadden.
Zo regen de heuvels zich aaneen  en door de glibberige ondergrond verloren de bandjes nog wel eens de grip, zodat er af en toe wel gewandeld moest worden…En dat is ook zwaar! Zo zwaar dat de roep om een pauze met koffie en koek steeds groter werd. Maar waar vind je zoiets midden in het woud. Maar opeens dook er een Fata Morgana op in het niemandsland en kwamen we langs de Maria Martental Klosterkirche, waar naast de kerk een restaurantje annex kroeg stond. Het weer was inmiddels zo goed, dat we zelfs in het (waterige) zonnetje op het terras konden zitten. Daar smaakte de koffie met hausgemackte kuche opperbest en dat ging er in als een preek in een ouderling! Na nog een colaatje opgeslurpt te hebben werden de bidons bijgevuld en de route weer hervat. Af en toe moesten de twee Garmins even naast elkaar worden gehouden om de juiste koers te bepalen, maar dat ging allemaal best goed. Het zwaarste deel moest nog komen en dat was de steengroeve…Hier moesten we echt een hele klim te voet maken om boven te komen en dat viel niet mee met een fiets aan de hand tegen een helling van ruim 20% aan te klauteren en dan komt er ook nog een local in de afdaling van de andere kant….Eenmaal boven wist Paparazzi nog fijntjes te melden dat we ook vrij eenvoudig dat deel hadden kunnen afsnijden…Grrrrr. (red: maar dan hadden we de groeve gemist ;-) )
Er volgden nog een aantal mooie klimmetjes, maar ook spectaculaire afdalingen met zelfs enkele ‘rivier’ passages…Ook heel gladde rotsen zorgden voor voorzichtig manoeuvreren. Maar na 78 km kwam dan toch eindelijk (voor sommigen) Ulmen in zicht en volgde de onvermijdelijke eindsprint naar ‘huis’. De fietsen konden wel een afspuitbeurt gebruiken en de berijders ook overigens…Voor Fried kwam de finish precies op tijd, want de Bulls stond met een lege achterband in de garage terwijl hij zelf al onder de douche stond…Hij zou hem wel na het douchen plakken, maar het is nu 22.00 uur en er is nog niets gebeurt!
Wat wel gedaan is, is het eten wat weer met liefde door Biston werd bereidt en waarbij Fried en Mario de hulpjes/snijploeg waren. Smaakte weer voortreffelijk!!! Morgen gaan we vast weer allerlei dingen meemaken, maar nu eerst een biertje!

Jan Knien