Kus van de 'Gestreepte Bokvis'

Hallo allemaal,

Is al weer een drie weken geleden dat ik jullie op de hoogte heb gehouden van het wel en wee aan boord van Zijner Majesteits Johan de Witt. Toen lagen we nog in de haven van Djibouti en prepareerden we ons op een 14 daagse missie langs de oost kust van Somalie. Dat waren twee pittige weken waarin we veel gevlogen hebben en lange dagen hebben gemaakt. Helaas kan ik geen bijzonderheden geven over wat we zoal allemaal gezien hebben, maar dat zullen jullie wel begrijpen...alles is hier Top Secret....

Aan het einde van deze twee weken kwamen we in de buurt van de evenaar en geheel volgens de marine traditie zouden we daar een bezoek krijgen van Neptunus, de heerser van alle zeeën. Op de bewuste dag werden we om 05.00 uur uit ons bed getrommeld met veel lawaai. Dit werd gedaan door de zogenaamde trawanten van Neptunus. Dat zijn bemanningsleden die al eens over de evenaar zijn geweest en gedoopt zijn door Neptunus. Deze moeten dan wel hun originele doopcertificaat kunnen tonen...Want geen certificaat, is geen trawant. Het is geen verplichting om deel te nemen aan het evenement, maar ja, je wil er toch een beetje bijhoren en volgens de verhalen van onze collega's van vorig jaar, mocht je dit niet missen en gewoon ondergaan.

Aldus stonden we om vijf uur voor op de bak van het schip. Het waren echt heel veel mensen die nog gedoopt moesten worden, zelfs de commandant van het schip...Je zou toch verwachten dat zo iemand al vaker de evenaar was overgevaren, maar nee...Net als ons, landrotten, pas de eerste keer. Wel tof dat hij meedeed, want zo iemand heeft toch de rang van kolonel. Eerst werden we toegesproken door een opper trawant en die vertelde ons dat we allemaal 'baren' waren en dat we zodadelijk Neptunus zouden ontmoeten en hem moest eren. Op dat moment ging het kabelgat open (een luik op de bak) en steeg er een hoop rook op, waarna een aantal dames verschenen in witte gewaden (de vrouwen van Neptunus). Daarna zou betrokkene verschijnen...dachten wij, maar nee; Sinterklaas kwam uit het kabelgat! Hilariteit alom natuurlijk en spontaan werden er Sinterklaasliedjes ingezet. Maar daarna was er toch het moment dat de hoofdrolspeler ten tonele verscheen. Wij moesten allen knielen en 'Heil Neptunus' roepen....Hierna werden een aantal mensen, die het schijnbaar verdient hadden, voor paal gezet en moest het 'neusje' van het schip rood geschilderd worden. Dat is een kabelgat voorop de neus van het schip en volgens traditie wordt deze rood geschilderd als het schip de evenaar passeerd en blauw als het over de poolcircel gaat. Ons schip is schijnbaar nog nergens geweest, maar nu werd het dus rood geschilderd door de jongste matroos en de jongste officier! 

Hierna werden we naar de eetzaal gejaagd voor het ontbijt, wat bestond uit droge groene bolletjes en plakken worst en kaas. Uiteindelijk ontaarde het ontbijt in een 'foodfight' en vloog het brood en beleg door de eetzaal. Echt iedereen gooide naar iedereen, tot de eerste officier binnenkwam en hij het mikpunt werd...Nadat een paar matrozen alles weer hadden opgeruimd, werden we door de trawanten naar het helikopterdek gestuurd voor de doopplechtigheid. 

Zodra we het dek betraden werden we door de trawanten bekokeld met etensresten die ze schijnbaar de afgelopen weken bewaard hadden en ik kan je vertellen, dat ruikt niet best...Er stonden echt mariniers te kotsen aan dek en ja, dan gaat het nog erger stinken. Om de feestvreugde nog meer luister bij te zetten, werd er ook nog eens met grote regelmaat een brandslang op de menigte baren gericht. Werd je wel weer schoon, maar zout water is ook niet alles...Er stonden een paar kooien op het dek, waarin mensen werden gestopt en zodoende makkelijker bekogeld konden worden met de smerigheid. Ook stond er een schavot waarin je werd opgesloten als je meerdere malen je doopnaam niet wist te reproduceren.

Als eerste werd de commandant van het schip gedoopt en hij verscheen in zijin nette witte tropen uniform...Of dat nu zo'n goeie zet was, weet ik niet, maar ik denk niet dat hij dat nog weer schoon kreeg.....

Op het moment dat ik eindelijk aan de beurt was om gedoopt te worden, waren de emmers met rot eten al bijna op en was men al bezig om de zooi weer van het dek af te schrapen om weer volle emmers te krijgen en zodoende ben ik toch redelijk schoon gebleven. Uiteraard moest ik knielen en kreeg ik van de oppertrawant mijn vissennaam; Gestreepte Bokvis....Daarna moest ik een dooie vis kussen en werd ik gedoopt door helemaal koppie onder te gaan in een bak met water, daarna kreeg ik een drankje, waarbij ik kon kiezen tussen jenever, zoet water en zout water....Dat is heel moeilijk te zien, maar collega Willem (vorig jaar al gedoopt..) stond daar bij en wees mij het juiste glas; jenever! Hierna was het afspoelen en z.s.m. onder de douche en zorgen dat je kleren weer een beetje schoon werden. Sommigen gooiden hun kleren gewoon over boord....Was een heel leuk evenement om mee te maken, maar we waren op weg naar de haven van Mombasa in Kenia voor een welverdiend weekje ontspanning...

Willem had voor ons, vijf man, een hotel gereserveerd in een buitenstad van Mombasa en daar werden we opp zondagochtend door de taxi naar toe gebracht. Alleen jammer dat het erg Nederlands weer was; regen....grrrrrrr. Eenmaal aangekomen in het Kenia Bay Beach Hotel zagen we gelijk al dat het hier wel eens heel gezellig kon worden...Apen die over de daken van de huizen liepen en door de tuin en toen uiteindelijk de regen wegtrok en het zonnetje ging schijnen konden we al snel aan het bier...Tusker bier...Halve liter voor 200 shilling (ongeveer 2 euro) en dat was een stuk goedkoper dan die afzetters in Djibouti...Goeie eettent gevonden naast het hotel, waar ze heerlijke pizza's en steaks serveerden. Echt helemaal top en we hadden alle vijf zoiets van; we gaan hier nooit meer weg....

Wat dan wel weer heel iritant was, waren de beach boys die je van alles proberen te verkopen. Daar werd je soms echt helemaal gek van...Aan de ene kant wel te begrijpen; iedereen probeert hier het hoofd boven water te houden en een centje (bij) te verdienen, want de armoede is hier groot en als je geen werk hebt, is er geen regering die je helpt...Dus koester ons land met al z'n regeltjes maar....

In de buurt van het hotel waren genoeg gelegenheden om gezellig uit te gaan en een biertje/tequilla/jagermeister te drinken en je te vergapen aan de diversiteit van mensen (veel Duitsers) hier. Veel oude mannetjes die zich door een Keniaanse schone laten vergezellen, alleen leek dat ons geen echte liefde, maar meer betaalde liefde....Moet er niet aan denken dat je als meisje van 20...25 met zo'n oud vel van 70 iets wil beginnen, maar ook dat zal wel met de armoede te maken hebben, dat die grenzen worden verlegd...

De 10e was Rogier jarig en dat hebben we uiteraard uitbundig gevierd in de disco. Alleen keken de locals wel even raar op, toen we luidkeels 'Lang zal die leven' begonnen te zingen.Ons oorspronkelijkle plan om 3 nachten te blijven werd bijgesteld naar 4 nachten en dus moest er ook weer extra geld gepint worden. Gelukkig kan dat hier gewoon net als in NL, bij de pinautomaat...We hebben ons nog laten masseren in een massagesalon; een uur lang voor 600 shilling (6 euro), helemaal van de kleine teen, tot aan de kruin en nee; geen happy ending! Was echt heerlijk ontspannen!

Op een ochtend zaten we te ontbijten en waren we bijna gereed, toen er een paar apen in de tuin verschenen en eens goed om zich heen keken of er nog iets te eten viel. En ja hoor, eentje waagde het om vanuit het niets op onze tafel te springen en een croisant van Rogiers bord te grissen....Onvoorstelbaar zo brutaal als die beesten zijn, maar ook voor hun is het overleven en pakken wat je pakken kunt. Die tuin stond overigens helemaal vol met hoge palmbomen en de tuinman klom daar gewoon met handen en voeten en een kapmes omhoog om kokosnoten uit de bomen te hakken. Want als die rijp zijn en ze vallen uit zichzelf naar beneden, zou het maar zo kunnen dat die op de hoofden van de gasten terecht komen...Volgens mij doet dat erg au!!!! Die tuinman heeft ons nog getrakteerd op verse kokosnoot en hakte daar ter plaatse met zijn kapmes een gat in om te kunnen drinken...Niet heel erg lekker maar wel fris....

Het weer was een beetje wisselvallig en soms wisselden tropische regenbuien met de prachtigste blauwe luchten en stond het zonnetje recht boven ons te schijnen. Heb de kop dan ook goed verbrand...

Maar uiteindelijk komt aan alles een eind en zijn ook wij weer teruggekeerd naar het schip om eens flink bij te slapen, want het oude lichaam begon toch wel te protesteren tegen het nachtbraken en weer vroeg opstaan. We moesten elke morgen voor negen uur het schip bellen, om te laten weten dat we nog leefden...En natuurlijk voelde ik me als adjudant verantwoordelijk voor mijn mensen en belde ik elke morgen keurig om acht uur de wacht van het schip...Maar nu ben ik wel weer helemaal uitgerust en op een beetje diaree na...gaat het weer goed. Zijn overigens een hoop collega's aan de dunne...zal wel door het locale water/voedsel komen...

Morgen vertrekken we weer naar zee voor 15 dagen om daarna op de Seychellen aan te landen...Zal wel weer wennen worden voor iedereen om weer in het werkritme te komen na zo'n relatief lange periode aan de wal. Maar dat horen jullie de volgende keer. 

Groetjes vanaf Zr.Ms. Johan de Witt
Jan Konijnenberg