Weekend Limburg

Terwijl onze voorzitter drie dagen lang  zo’n 750 km door de regen fietste zaten een drietal andere Lapjes met de fietsvrienden uit Emst in het Zuid-Limburgse heuvelland. Trein, KBK en uw Paparazzi troffen het iets beter wat weer betreft en hadden alleen op de vrijdagmiddag last van wat neerslag.
Rond half twee vertrokken we met zon maar tijdens de eerste beste klim op de Koning van Spanje begon het al te regenen, en die hield nog wel even aan. Gelukkig was het niet koud en werd er doorgereden totdat een half uurtje later de sluizen iets verder open gingen en er even geschuild werd. Bij het oppikken van de route die de Garmin aangaf leek het alsof die ons niet over de weg maar door rivieren stuurde. Snel stromend water kwam ons met zand en gruis tegemoet heuvelop.
Toch kwam de zon regelmatig door maar bleef het dreigen en diende de eerste lekke band zich aan. Fred was de gelukkige, en na een nieuwe binnen en buitenband was hij 1 km verder nogmaals aan de beurt. In totaal vielen er zeven lekke banden te worden gewisseld, ook uw Paparazzi 2 maal en Trein 1 keer. Na de traditionele pastamaaltijd en een wandeling zaten we gezellig in een van de huisjes maar doken velen al vlot onder de wol.

De zaterdag begon al een stuk beter met een mager zonnetje en een graadje of 15. Jean kon ons helaas niet begeleiden als gevolg van een aanvaring met een auto en een aantal gebroken ribben. Wel had hij mij een leuke route gestuurd voor in de Garmin welke ons door het Belgische land zou voeren. Leuke route met een elftal wat en minder bekende pittige klimmetjes, er werd zelfs door een aantal mensen afgestapt. Het eerste deel in zuidwestelijke richting hadden we de wind op kop staan en op wat spetters na bleef het verder droog en brak de zon zowaar regelmatig door. De slechte wegen zorgen ervoor dat je goed moet opletten voor de valkuilen in het asfalt. Toch blijft het mooi fietsen, heuveltje op en heuveltje af.
In Chaudfontaine, van het bekende watertje, werd de inwendige mens versterkt al was vanwege de taalstrijd die hier nog altijd heerst niet voor een ieder geheel duidelijk wat hij op z’n bord kreeg. Op de tonen van band op een podium stapten we weer op de pedalen en kregen gelijk een klim van 1,5 km voor de wielen. De verschillen werden bij elke klim iets groter maar na het keerpunt en met het windje in de rug verliep de terugweg al iets vlotter. Jean liet de route langs Abdij Val-Dieu lopen en dat was niet tegen dovemans oren gezegd, zelfs Fred melde zich op kop bij het naderen van dit rustpunt. Het was er druk maar nog voldoende plek om een paar glazen kostbaar vocht tot ons te nemen. De gebroeders Hamer kochten nog een doosje bier voor in de avonduren zonder zich af te vragen hoe dat mee terug te vervoeren. De flesjes werden uiteindelijk verdeeld over verschillende fietsers en hebben die denk ik niet weer terug gezien.
Het laatste deel werd rustig teruggefietst, Trein zetten in Slenaken nog de eindsprint in voor de finale maar kreeg niet mee dat er nog een bandje gewisseld moest worden. Zo kon het gebeuren dat hij de longen uit zijn lijf fietste en trots als een pauw als eerste aankwam in het park, maar het nog een hele tijd duurde voor de rest binnen druppelde.

De zondag was een beetje triest, de temperatuur kwam niet boven de 15 graden en de groep fietsers was met 10 man/vrouw ook bijna gehalveerd. Diverse redenen, begrijpelijke en onbegrijpelijke, werden aangevoerd om niet meer op te stappen. Niettemin stond er weer een leuke route in de Garmin en gingen we goedgemutst op pad. We beklommen o.a. de Bemelerberg en de  Cauberg, ik dacht hier nog redelijk vlot naar boven te zijn gefietst maar dat bleek bij nadere controle toch tegen te vallen. In 2010 fietste ik hier tijdens de Rabo Caubergclinic in 2.22 min. naar boven, nu was ik 30 sec. langer onderweg. Blijkbaar de avond ervoor toch te veel goudgele doping tot mij genomen.
We kregen nog een paar leuke klimmetjes voorgeschoteld en uw reporter mocht nog tweemaal een bandje wisselen alvorens het even begon te regenen en we een bak koffie met vlaai tot ons namen. Als toetje en afscheid van het Limburgse land in Wijlre de afslag naar de Dode man genomen en die werd door een ieder fietsend bedwongen.

Al met al weer een prachtig fietsweekend en 260 km. op de teller bijgeschreven, niet zoveel als onze voorzitter maar wij hadden meer klimmetjes  ……….. denk ik.

Paparazzi

Route dag 1

Route dag 2

Route dag 3

 Een deel van de foto's op HDKS Picasa

Hieronder enkele Lapjesfoto's