Kettingloos

Na een regenachtige morgen werd het na tweeën gelukkig droog, dus snel in de fietskleren en op naar de waterstraat. Het eerste wat mij daar bij aankomst opviel was zo’n grote hoge Speciale fiets, twentyniner noemen ze dat. De Makelaar wilde nu wel eens weten of het nou echt door de fiets komt dat de Brander de laatste tijd zo hard fietst, of dat er andere middelen gebruikt worden. Testbike stond er op de bovenbuis van de Stumpjumper.

Negen man gingen vervolgens op pad, Apeldoorn schitterde door afwezigheid, de ondergrond was nog wat nat maar er was prima te fietsen in het bos. Brander met de grote be……..  euuhh .. wielen nam weer het voortouw, kan die mooi de makkelijke paden voor die grote wielen uitzoeken. En dat was ook de conclusie van Bert, hij rijdt wel makkelijker op de lange stukken en stuurt daar ook goed.
Toen uw Paparazzi even een mooi smal slingerpaadje instuurde was het snel gedaan met die grote wielen en brede sturen. We hebben maar snel een bananenpauze ingelast om e.e.a. te evalueren.
Alle voors en tegens werden nog eens fijntjes doorgenomen, conclusie van Fried ‘ ik heb een trap nodig om d’r op te komen’.

Na een slinger richting het Zandenbos raakte Stampertje plots achterop, nu is dat niet zo heel vreemd maar hij begon ook nog iets te roepen. Uw reporter fietste terug en zag een fiets, of wat daar voor door gaat, in de berm liggen waar toch echt iets belangrijks miste ….. de ketting. Een verbouwereerde Jan stond er bij te kijken, ‘waar is die nou gebleven’ was zijn vraag. Dus wandelde hij en tiental meters terug, wat uiteindelijk na tien keer vertellen een km werd, en daar bleek geen adder maar de ketting van Jan te liggen. Na het zand verwijderd te hebben zou Jan die wel even weer monteren, maar de twee powerlink’s bleken wel erg lastig in elkaar te haken. ‘Ik zie d’r niks van zonder brille’, dus schoot de Brander te hulp. Eenmaal vast bleek hij niet goed door de voorderailleur te lopen, en dat hadden we hem nog zo gezegd!!! Na nogmaals een hoop gepruts konden we weer verder. In de tussentijd was Bert er ook achter gekomen dat zo’n hoge fiets ook nadelen heeft, hij stond er ontspannen tegen te leunen maar viel achterover. Tja ……. en dan val je ver.

Verder weinig spectaculairs gebeurt en nog even lekker doorgereden, bij thuiskomst moest er een flinke vracht zand van de fiets gespoeld worden. Het was weer een leuke middag en alle mensen met watervrees hadden weer ongelijk.

Paparazzi