Een bijzondere ontmoeting

Home
Maandag 22 oktober, ‘the day after the day before yesterday’….. of zoiets. Na drie dagen Emster Veldtoertocht, uitzetten, de dag zelf en de narit met vrijwilligers, vond ik het wel goed vandaag, even lekker rust.
Maar de het zonnetje kwam lekker door en de temperatuur liep op, dus lonkte de fiets ook wel een beetje. En toen Liesbeth vroeg of ik nog ging fietsen was ik snel om. De Brander gebeld, want die is toch in de VUT en heeft alle tijd, maar Cissy melde al dat dat niet door ging. De Sponsor had even een hulpje nodig bij de nieuwbouw, iets met kabels leggen of zo. Achteraf best blij dat hij niet mee ging anders had ik deze ontmoeting nooit gehad.
Dan maar alleen op pad, nu is het nog mooi weer en pluk de dag, en wilde nog even wat van de ATB route nafietsen. Controle van de eventuele schade en hoe het er bij licht, gisteren hadden we nog een deel gemist.

Nabij de Middelbergen, Duiveland/Boerweg, zag ik ineens een damhert midden op het pad staan, iets verder stonden nog een paar mensen te kijken. Het dier bleef heel rustig wat heen en weer drentelen, hij had mij eerst helemaal niet in de gaten en was op de andere mensen georiënteerd. Gelukkig had ik de camera mee en kon zodoende een paar mooie plaatjes schieten, de afstand was helemaal niet zo groot, een meter of twintig. Het dier leek ook helemaal niet angstig en keek een beetje om zich heen en hield ons in de gaten. Na een tijdje heen en weer kijken en drentelen dook hij huppelend het bos in en konden wij verder, ik sprak nog even met de mensen over dit unieke moment. Zij hadden het nog nooit meegemaakt en ikzelf ook nog niet zo vaak.

Nog geen honderd meter verder komt het dier ineens van rechts uit een pad, ik gaf hem wel voorrang, en huppelt voor mij uit over het pad. Ik de camera weer uit de zak en film dit schouwspel, anders gelooft toch niemand het, met in de ene rechterhand de camera en de linker aan het stuur trap ik achter het dier aan. Echt hard gaat het niet maar het spoor is smal, hobbelig en loopt op, ik probeer de camera stil en op het hert gericht te houden. Op het vlakkere deel loop ik in tot zo’n vijf meter en na een bocht begint het hert mooi te huppelen. Na een 'achtervolging' van driehonderd meter doemen achter een heuveltje twee mensen op en het hert duikt de struiken weer in en blijft daar nog even staan uithijgen.

De tegenligger waren stomverbaasd en dachten dat er iemand met een grote hond aan kwam rennen. We bleven nog even staan kijken en ook zij maakten wat foto’s, het dier liep daarna verder het bos uit de heide op. We hebben hem verder met rust gelaten en nog even staan genieten van het uitzicht en een prachtig damhert dat weer rustig verder trekt.
Nog verbaast van deze bijzonder ontmoeting fiets ik verder, gelukkig heb ik de plaatjes nog, anders gelooft toch niemand mij. … Oh ja toch wel ………. die mensen op de heide waren getuige en kijken nu ook naar ‘Het Zeemleren Lapje’

Paparazzi