Weekend EIfel dag 4

Jan vroeg zich gister nog af of de keukengroep nog in beweging kwam, nou Biston zette ons weer een prima maal voor dat ons op krachten bracht. En zowaar nog vroeg op de avond ook vergeleken met de vorige dagen. Complimenten voor de kok dus. Nadien  werd er weer geskypt met Reny en wat tv gekeken, waar zowaar weer Karel Lakenfelder  op de buis verscheen in wetten das. Silvie en Rafael van de Vaart schoven ook aan net als Jennifer Lopez, de oude paardestaart slijmde er weer lekker op los. Verder was er geen zak aan dus speelden Jan Knien en Paparazz voor DJ door ombeurten een video op de laptop ten gehore te brengen, het werd nog een latertje.

De zondagmorgen deed zijn naam eer aan, al was het met 10 graden niet al te warm. Ondergetekende maakte weer een ochtendwandeling en keerde met een zak vol broodjes terug. En nadat alle mannen uit bed waren getrommeld volgde het ritueel van ontbijten, afwassen, toiletbezoek, omkleden en de fiets bestijgen. Dit keer geen pechgevallen en de ketting was al vernieuwd dus om 10.30 uur vertrokken we voor een route van 44 km dit keer. In zuidelijke richting en dan langs de Kratermeren naar Daun voor een bakkie, gelijk aan de route van vorig jaar maar voor enkelen toch nieuw. Een mooie route met wat meer asfalt maar niet minder klimmetjes, zag nog een paar aardige percentages op mijn schermpje verschijnen.  De vermoeidheid ging een enkeling toch parten spelen, en anderen kwamen juist op stoom. Koorn fietste wel steeds meer van achteren en opvallend was, steeds zonder zijn vaste maatje Friedje. Bij navraag meldde deze ‘dat gezeur van hem meer dan zat te zijn’. Bij de ‘Dronke Turm’ gingen nog een paar man naar boven van het uitzicht genieten. Daarna Daun in voor een kop koffie en apfel strudel, bij binnenkomst van de stad dachten we met muziek onthaald te worden. Het bleek een optocht van wel heel veel schutterijen te wezen, en omdat er geen eind aan leek te komen schoven we maar een beetje langszij met de verkleedde meute mee het centrum in. Moesten ze maar niet op onze route gaan lopen, we wilden immers weer op ons vaste adresje zijn en deze bleek naast het eindpunt van de optocht te liggen.

Onder het al dan niet genot van een hoop hoempa pa muziek genoten we van de koffie en de het zonnetje. Na afloop van de festiviteiten bestegen ook wij weer onze raspaarden voor de laatste fietskilometers in Eifel. Maar niet na nog een paar pittige klimmetjes onder de wielen door te hebben laten rollen. En dan gaat zelfs Koorn als de brandweer, wel heuvelaf natuurlijk, alhoewel hij de eerste klim na de stop ook  redelijk snel boven, en van de fiets, was. De nood bleek erg hoog, de opluchting nog echter hoger. Er volgden nog een aantal mooie trajecten en zelfs de Brander raakte nog even helemaal vertederd toen we een kudde Galloway koeien in een weiland zagen lopen. En toen waren we al weer in Ulmen, het sprintje was deze keer door een prima ploegen(familie)tactiek voor Junior.
2oo kilometer op de teller en zo’n 10 uur op het zadel gezeten, volgens de teller van de Brander.

Bij terugkomst werd er nog even getwijfeld, omgezien het mooie weer, er nog en dag bij te boeken, maar enkelen waren door de vrije dagen heen en de bus moest terug naar de Wilde en onze Sponsor. Douchen, inpakken en de auto in naar Voassen, en met de laptop op schoot tik ik dit verslag. Voor de geïnteresseerden, we zitten nu op de A61.
Het was ondanks het wat mindere weer toch weer een prachtig weekend met goed gezelschap. Voor de thuisblijvers, die wij niet gemist hebben, hebben we de foto’s en de verslagen, wij hebben de herinneringen, en die zijn vele malen mooier.

Paparazzi

Terug