Weekend EIfel dag 3

Na een onrustige nacht, waarbij Biston halverwege de nacht besloot om toch maar op de bank te gaan liggen om van het gesnurk van Jan Knien af te zijn en daar later toch maar weer op terug kwam en de Knien vervolgens wakker ging houden met zijn gesnurk, zat iedereen vanmorgen weer fris en fruitig aan het ontbijt. De goesting was goed, want het zonnetje scheen en de temperatuur was ruim 15 graden. Alleen de KBK had een probleempje; niet zozeer met de fiets, maar meer met de stoelgang. Hij had zich ’s nachts helemaal leeg gescheten en had een keer of zes op de pot gezeten. Hij moest dus met een behoorlijk schraal poepertje op de fiets…Hij had voor de zekerheid een 3-tal anti-schijt pillen genomen, dus dat mocht geen problemen geven…

De route van de dag zou via Höchstberg en Kellberg gaan en vol goede moed en de meesten in de korte broek, werden de bikes ‘aangetrapt’.  Na een 10 tal kilometers kwamen we een grote groep Nederlanders op de mountainbike tegen, dus we waren niet de enigen die van het mooie weer en de mooie omgeving aan het genieten waren…Een paar kilometer verderop, in een steil klimmetje vond de ketting van Paparazzi’s  Merida het genoeg en gaf het op om weerstand te bieden tegen de krachten die de berijder er op uit oefende…Nu is een ketting breuk niet zo’n groot probleem en meestal breekt die bij de sluitschakel (de weakest link) maar nu lag de weakest link er vlak naast en niet op één plek, maar op twee... Gelukkig had Jan Knien nog een stukje ketting in de gereedschapstas, maar dat paste dus niet…9-Speed en 10- speed matcht niet met elkaar en dus moest er iets verzonnen worden met extra power-links. In de verte zagen we de andere groep Nederlandse bikers de heuvels omhoog kruipen en dat ontlokte Stampertje de uitspraak dat ook zij een B-groep hadden…Hadden wij die ook dan???? Na een kleine 20 minuten had Paparazzi de Merida weer gereed, maar dat lag niet aan de hulp die hij van Junior kreeg…Die lag lekker van het zonnetje te genieten en liet vaderlief het werk alleen doen…

Uiteindelijk kon de route weer vervolgd worden richting Köttelbach, om een beetje in de KBK sferen en diens ongemak te blijven…Op een gegeven moment voelden we echter een paar druppeltjes regen…grrrrr, het zal toch niet gaan regenen??? Na 29 kilometers werd het tijd voor een bakkie koffie met iets lekkers en in Bongard was Bauernhof-cafe Clemenshof gelukig open. We hadden daar in 2010 ook al eens gezeten en ook toen was het goed. Toen de koffie besteld was, kwam de regen inmiddels met (weliswaar kleine) bakken uit de lucht vallen en kreeg de moraal een behoorlijk knakje…Geen zon meer te bekennen en alleen maar grijze en grauwe lucht. Maar snel de gebaks vitrine leeggegeten en nadat we de bidons weer hadden afgevuld, toch maar weer naar buiten gegaan en de regen jackjes aangetrokken. Tenminste diegenen die er eentje bij zich hadden.

Na rijp beraad werd besloten de geplande route te laten voor wat die was en eerst meer een stukje over het asfalt richting Ulmen gereden. Denk nu niet dat dit allemaal gemakkelijk was, want er zaten toch echt hele steile stukken bij met stijgingspercentages die er niet om logen…De klim naar de  Sankt Hubertus kerk, op de berg Hilgerath was zeker niet misselijk en daar werden de jongens van de grote mannen gescheiden…De KBK had inmiddels weer een beetje moraal gekregen en hij hoefde de afslag naar Da(a)rscheid niet te nemen…Op een gegeven moment toch maar weer de route opgepakt en nog lekkere stukjes geklommen en gadaald. Hoe dichter we bij Ulmen kwamen, hoe modderiger het werd en werd het echt glibberen en glijden omhoog….

Jan Knien demotiveerde de B-groep nog even, door na het maken van foto’s, de hele groep weer met full-speed omhoog, voorbij te rijden…Daarna was de Knien ook nog de snelste in de eindsprint naar Haus Minderman…(hij heeft dit stukje geschreven en zegt het zelf maar, een ander doet het ook niet…). Uiteraard volgde het hele ritueel van schoonspuiten van de bikes en het onderhoud na gebruik van mens en materiaal. Morgen alweer de laatste dag en hopelijk is het dan weer een beetje droog. Maar eerst nog een gezellige avond met de boys (als ze niet slapen…op het moment van schrijven hebben er al een paar de oogjes dicht..) en uiteraard een lekker bordje eten, als de keukengroep tenminste nog gaat bewegen…..

Jan Knien

Terug