Weekend EIfel dag 2

Na een korte, maar heftige nachtrust, konden we op dag twee weer aanschuiven voor het ontbijt. Paparazzi en Fred hadden weer gezorgd voor een rijk gevulde ontbijttafel met heerlijke broodjes. Alleen de koffie was even iets minder geregeld, maar dat kwam door de vroeg opstaanders die al een halve kan op hadden…Na het ontbijt omkleden en nog even een snelle check van de fietsen en rijden maar. Het enige puntje van zorg was de derailleur van Stampertje, welke na een wilde actie op dag 1, een ‘beetje’ scheef stond. Volgens de eigenaar schakelde het apparaat nog wel en zou het dus wel goed gaan…Niet dus….Beneden in Ulmen nam de derailleur met een harde knal afscheid van de Cannondale en stonden we dus na 500 meter al stil…Zoals gebruikelijk is goede raad duur en nu dus ook…Er moest een nieuw schakelapparaat komen en dus fietsten/liepen we met z’n allen naar de lokale bikeshop en die bleek gesloten..grrrrr. Gelukkig was de eigenaar/monteur, ondanks dat hij op krukken liep en zijn benen niet mocht belasten, bereid om te helpen. De Cannondale kreeg een mooie nieuwe SRAM X7 aan het frame, de ketting werd ook gelijk maar een stuk ingekort en alles werd weer fijn afgesteld! Topservice voor €8- arbeidsloon…Nu we toch bij de fietsenmaker waren, kon Houtlul ook gelijk een achterspatbordje kopen (was hij vergeten mee te nemen) en Friedje kocht een mooie (nicht so tuer) bidon (de zijne stond nog in het huisje.

Uiteindelijk konden we met een uur vertraging op pad en zochten we de route op, welke Paparazzi in zijn Garmins had geladen. We zouden de route van de Vulkaneifel maraton van dit jaar rijden met zes pittige klimmen met uitschieters van 21 tot 32 % stijgings/dalings percentage. Dat beloofde dus wat! Het weer was gelukkig niet dat geworden wat beloofd was. Het was tenminste semi-droog met af en toe een miezertje. De ondergrond was soms wel verraderlijk glad en met name op de gladde rotsgedeeltes was het uitkijken geblazen om niet onderuit te glijden. De eerste echt zware klim die we voor de kiezen kregen, was achteraf ook gelijk de zwaarste. Vier kilometer klimmen eindigde in het stuk van 21 % met losse ondergrond. Hier moest iedereen (de één wat eerder dan de ander) van de fiets af om lopend boven te komen en zelfs dat viel niet mee! Een eindje verder volgde de afdaling van ruim 30 %. Ook hier durfde niemand het aan om op de spekgladde ondergrond, rijdend het eerste stukje naar beneden te fietsen…We maakten hier een rondje door een soort steengroeve waar ook nog wat restanten van gebouwen stonden. Op het pad wat ons uit de groeve leidde ging ondergetekende nog even op z’n snufferd toen de Racing Ralph alle grip op de gladde stenen verloor. Schaafplekje op de linker onderarm, maar verder geen erg.

Zo ging het op en neer door het landschap en in een erg snelle afdaling reed ik ook nog een keer lek (de enige lekke band tot nu toe). In een record tijd werd met behulp van Brander een nieuw binnenbandje gemonteerd en maakten sommigen gebruik van deze extra pauze om even bij te komen, want er waren een paar Lapjes al aardig door het ijs gegaan. Daarom werd besloten de route niet helemaal uit te rijden en ergens een lusje af te snijden. Na het lekke bandje weer doorgereden en in een afdaling nog even een wandelende mevrouw de stuipen op het lijf gejaagd. Was in een blinde bocht naar links, wij gingen naar beneden, zij naar boven. Ik reed links, zij liep rechts en ja dan schrik je als er een meute bikers met 40-50 km/h naar beneden komt racen…Er gebeurde verder niets, maar Duitsers kunnen ook vloeken…Iets verderop verkeek Houtlul zich op een afslag naar rechts en remde hij zichzelf onderuit. Bijna met z’n bakkes in het prikkeldraad, maar wel met z’n pas geopereerde knie op de grond..au!!!! Daar had hij best wel last van tijdens het fietsen….
In Buchel werd het tijd voor de lunch, maar alles was gesloten….Na een tip van de tankstationhouder zijn we bij de lokale bakker/lunchroom naar binnen gegaan en hebben ons daar volgegeten met lekkere gebakjes en taartjes…en ze hadden heel erg lekkere koffie. Deze pauze deed Houtlul zichtbaar goed, want hij fietste later gewoon weer van voren mee… Omdat Buchel een heel leuk plaatsje was, hebben we er nog een paar lusjes omheen gemaakt. Was goed voor de motivatie van de mensen die er enigszins door heen zaten…Jezelf helemaal de schompes fietsen en dan weer Buchel zien liggen, maar dan vanuit een andere hoek….Na nog een leuke afdaling langs het munitiecomplex van Buchel Airbase, werden de bikes weer richting Ulmen gestuurd.

Nadat Paparazzi de sprint omhoog naar huize Minderman had gewonnen, kon het grote schoonmaken weer beginnen, want het was dan wel de hele dag droog geweest, de ondergrond was dat niet…Bagger en nog eens bagger…Zelf ook maar even onder stromend water gestaan en daarna een heerlijke Weizen Bier ter ere van het 23 jarig huwelijksjubileum van de KBK en Gerda. Nog van harte!!!! Chef Biston was met behulp van een aantal hulpjes inmiddels begonnen met het bereiden van het diner; Thaise roerbak met mie, of zoiets…Het smaakte weer voortreffelijk. Nadat de afwasploeg ook eindelijk klaar was, kon de avond weer worden voortgezet met dat wat we ook zo graag doen; een biertje drinken en slap ouwehoeren….Dat het een vermoeiend dagje was geweest, bleek wel dat bij een aantal van de notoire ouwehoeren de oogjes af en toe dichtzakten en dus een deel van de gezelligheid misten..Rond een uur of 12 lag iedereen wel zo’n beetje in z’n mandje te dromen over …ja waar over eigenlijk???

Jan Knien

 

Terug