Rondje van de Makelaar

Zaterdag 18 juni werd een dag met veel wind en nog meer regen, meldde Piet Paulusma ons, niet echt fietsweer dus. Of toch???
Vele malen kijken op buienradar en andere weersite’s deed de hoop gloren dat er nog wel gefietst kon worden, maar dan liever niet op de smalle bandjes. De afgelopen week al twee maal tot aan de kleine teen natgeregend en de fiets gepoetst, vond dat wel weer genoeg voorlopig.
ExAlaaf meldde in het gastenboek met de ATB te komen om zijn nieuwe Alpenbandjes in te rijden. Nu speelde ik ook al met die gedachten dus hetzelfde maar gemeld, want als er één schaap over de dam is dan ………… En in de wetenschap dat menigeen toch even op buienradar kijkt en dus ook wel in het gastenboek zal kijken zal de rest ook wel volgen.

Half drie deed de Waterstraat zijn naam eer aan en stond de stoep vol met 11 mountainbikes en 2 racefietsen. Die twee hadden dus niet op deze website gekeken. De eigenaren stonden opeen gepropt bij Jan in de schuur te schuilen, de lucht was donker maar er was ook licht aan de horizon. André ging richting Apeldoorn om zijn fiets te wisselen en Friedje met veel gemopper naar ’t Loar. Omdat we sociaal zijn fietsten we gezellig mee naar de kantine en konden de verleiding weerstaan om niet gelijk aan de bar te gaan zitten. De Makelaar was immers jarig geweest en had na afloop wat beloofd en wilden we allen wel iets lekkers van Anne ontvangen.

In Niersen werd André weer opgepikt en doken we de Kroondomeinen in, de jarige nam dat wat al te letterlijk, ondanks zijn nieuwe bril lag hij weer eens in de berm. Nu kon hij er wel om lachen.
Via Vierhouten ging de rit naar het Zandenbos en het weer werd steeds mooier en er was prima te fietsen in het bos. Alleen Stampertje vond het nodig om te midden van de groep midden in een grote plas te springen, dat werd hem in dank afgenomen. Op de smalle paadjes viel het op dat de 55plussers ook prima wandelaars zijn maar dat beter kunnen doen als de jonge mannen langs zijn geweest. Dat Trein wat minder hoort wisten we maar hij luistert ook nog eens niet. Bij het uitkomen van het bos trapte hij lekker door en wij schreeuwden ons de longen uit het lijf om hem een halt toe te roepen, maar stoppen….. ho maar.
Toen de groep weer compleet was volgden we Trein’s spoor, dachten we, nu trapten we ons de longen uit het lijf om Trein weer in te halen maar was in geen velden of wegen te zien. De eindbestemming was bekend dus kozen we voor de bekende finale, die de jarige cadeau kreeg.

Bij de Makelaar thuis zat ‘ruukert’ WD al bij Anne op de bank, hij wilde zich sparen voor de volgende dag. ’T beste is d’r toch al af dus dat heeft eigenlijk weinig zin meer, maar goed …. als hij d’r zelf nog in gelooft.
We kozen een plekje op de overdekte veranda en dat was maar goed ook want we zaten amper of de sluizen boven ons werden weer open getrokken. Bert trok de flesjes open en wij toosten met een lente bokje, oud bruin of Heineken op zijn gezondheid en lieten de buurt middels 3x hoera weten dat we er waren. Trein belde de Voorzitter op waar we waren, ‘ik sta bij Bert voor de deur’ melde hij, ‘wij achter, dus kom er bij zitten’. Hij schreeuwde zo hard in de telefoon dat het achter te horen was.
Er kwamen na een paar sapjes nog wat oude (sterke) verhalen op tafel die tot op de dag van vandaag nog mensen van streek kunnen maken, maar waar wel hartelijk om werd gelachen.
Anne maakte nog lekkere hapjes voor de Lapjes en toen waren ze eindelijk stil.

Bert en Anne, bedankt voor al het lekkers.

Bekijk hier het rondje met de Makelaar

Paparazzi