Terug

Het al bijna traditionele weekend ATB’en met de Lapjes stond al geruime tijd op de agenda, maar desondanks waren er toch een aantal Lapjes, die hun werk/privé dermate slecht planden dat ze niet mee konden in het weekend van 2 t/m 5 oktober. Hierdoor stonden er op donderdagochtend maar zeven ‘die-hards’ bij Brander op de stoep om hun spullen in te laden; De Voorzitter, Stampertje, Paparazzi, Friedje, Knien, Biston, en Brander.
Dat inladen was vooraf een kleine uitdaging omdat we niet konden beschikken over de Mercedes Sprinter van Houtlul en de sponsor kon zijn bedrijfstruck niet missen. Gelukkig had Knien nog relaties en konden we een VW Transporter van Autoschadebedrijf De Wilde uit Vaassen lenen, om alle fietsen, overige bagage, eten en drinken in te laden. Na de koffie en cake werden de TomTom’s ingeschakeld en toog het Lapjes konvooi richting Ulmen in het Vulkaan Eifel gebied. Na een vrijwel probleemloze rit arriveerden we rond de klok van één bij de familie Mindermann en kon het uitpakken en kamers verdelen beginnen.

Omdat, vanwege vermeende snurkneigingen, niemand bij Biston op de kamer wilde liggen, had hij mazzel en kreeg een kamertje alleen. Voor de rest waren Stamper en Brander, Paparazzi en Friedje en De Voorzitter en Knien tot elkaars gezelschap tijdens het slapen veroordeeld. Na nog even snel een aantal broodjes naar binnen te hebben gewerkt, werd snel het fietspak aangetrokken om de eerste kilometers te maken. Biston was de man van de routes en nadat Ulmen achter ons was gelaten, volgden al snel de eerste klimmetjes. Knien dacht de vorm van het jaar te hebben en stoof op de eerste hellingen, als Marco Pantani in zijn goede jaren, omhoog. Zelfs De Voorzitter moest het afleggen, maar na 10 km voelde Knien zich zoals Pantani zich op dit moment voelt; dood…..Gelukkig was er een refo-hut in de buurt waar we even moesten schuilen voor een buitje regen en kon Knien weer een beetje bijkomen en een energiereep naar binnen werken…..

Het rijden van een vooraf geplande route viel niet mee; er stonden zoveel bordjes, dat we door de bordjes de route niet meer zagen en nogal eens op de gok een bordje volgden….
Op één van de paden vonden we nog een dood ree, dat waarschijnlijk het slachtoffer geworden was van zijn/haar eigen onvoorzichtigheid, gezien de hoge berg naast het pad. Een andere theorie was, dat het dier door een auto was aangereden op de autoweg die 100 meter naast het bos lag en dat daarna het reetje over de bomen was geslingerd……Ja, ja…..
Verder verliep de eerste dag zonder problemen en na zo’n 48 kilometer kwamen we weer bij ons onderkomen aan en werd het, in afwachting van de warme hap, tijd voor een verdiende versnapering. Die warme hap liet echter nog even op zich wachten doordat de koks van dienst ook aan de after-bike zaten….Maar uiteindelijk, na een zak pepernoten, twee pakken koekjes en een zak drop, stond er rond 20.45 uur toch een heerlijke maaltijd op tafel! Gado-Gado volgens recept van Biston; wat betekende dat er ambachtelijk bereidde saté-saus bij zat en taugé met een bite…En het was vééééél…..maar zonder toetje!
Na het eten, onder het genot van een Jägermeistertje en een biertje, de plannen voor de vrijdag met elkaar doorgenomen en er werd besloten dat we geen uitgepijlde route meer zouden fietsen, maar gewoon een richting op zouden gaan. In het geval van de vrijdag werd het Cochem.

Jan Knien

De ritgegevens

De gereden route

Hoogteprofiel