Nog meer foto's gemaakt door coach Hans Bouwmeester kunt u hier vinden

terug

De Keiler van de dames,

Natuurlijk kunnen wij, het damesteam, het laten bij de prachtig gesproken woorden van Ex-Alaaf maar wellicht is het toch ook aardig om wat van onze belevenissen te lezen.

Wij mochten van de hier eerder genoemde deelnemende teams het spits af bijten en wel om 08.40 uur. Mooi op tijd mocht het een lange warme dag worden en een lange dag zou het sowieso  worden.
De 1ste lus bij ons was de fietslus (niet echt te spreken over lang of kort, het was er een van 16 en een van 17), deze begon met het boomstamzagen , wat geen problemen was en het hockeyspel daarna eveneens niet. Maar dan de fiets op. Ik moet zeggen dat het fietsparcours er voor ons wat beter bij lag, door het regenbuitje van de vorige avond, dan voorgaande jaren en dan met name vanwege het mulle zand. Toch hadden enkelen van ons het niet al te vet en werd er nu al afgezien. Onderweg hadden we al wel  wat problemen met de lintjes en de bordjes maar daar later meer over. Onderweg passeerden we nog de dames van de Rabobank, welke ons betichtte van stukken af te snijden, maar daar volgden we nu juist wel de lintjes goed en zij juist niet. Hier raakten we wel Roelie en Bboemie even kwijt  door de trage dames van de Rabobank. Gelukkig reden we hen later weer achterop door wederom een  gemist lintje. Bij de proef met de boomstam op de touwbrug hadden we eveneens niet veel problemen, alleen vonden we dat de heren die daar bij stonden wel erg op de centimeter waren. Ook het mysterie spel aan het eind van deze lus op het marktplein was voor ons niet echt een probleem en de heren van Wassink/Vervoort 1 hadden de clou al snel van ons vernomen.

Na een kwartiertje pauze, wat er nog niet helemaal in zat, want bij het weer starten zat er nog iemand op de wc. Maar gelukkig hadden we bij de eerste oefening, hijskraanspel, al wachttijd. Bij ons in het team gaan dan gelijk de vragen in het rond van; hoeveel weeg jij en jij en jij en uiteindelijk bleek Cora ook dit jaar het minste van ons vijven te wegen en mocht zij weer de lucht in. Doordat het niet meer nieuw was, verliep ook deze oefening geheel volgens het boekje. Maar dan….aan de wandel zoals Ex-Alaaf dat zo mooi beschreef. Nou voor sommigen van ons blijven die paar loopkilometers een hele opgaaf maar het ging eigenlijk wel goed.
Bij de Zandenplas aangekomen konden we met het laarzenspel beginnen. Roelie moest even op adem komen en kon zich vast voorbereiden voor het volgende spel. De andere vier ploegden zich door het mulle zand naar het einde van de opdracht, laars werpen. Nu de volgende opdracht, een rondje om het vlot met polobal. Even had ik gehoopt niet te hoeven maar het hoestje van Cora klonk toch wel erg naar en ik besloot toch maar het water in te gaan. De kou viel wel mee maar je kunt de benen aardig voelen en helemaal wanneer je bijna niet meer zwemt. Na wat afdrogen, consternatie over droge kleding, de schoenen weer aan en op naar de markt. Daar aangekomen wachtte ons het A-frame. We hadden hier wat moeite om op gang te komen maar het lukte dan eindelijk toch. Even weer een pauze en dan de derde lus.

Deze fietslus startte met het sjouwen van munitiekistjes, wat door ons al vergeleken werd met boodschappentassen en kratjes bier.  We mochten hier alleen de 10 kg kistjes tillen en niet de 20 wat voorgaande jaren wel mocht. Dus we moesten wat meer rondjes afleggen. Daarna de fiets op en via een wederom voor ons redelijk technisch parcours met veel boomwortels en mul zand naar het kajakken. Het te varen parcours werd door ons in een redelijk snelle tijd volgens de meneer daar afgelegd. De fiets weer op en terug naar de markt waar de kratjes al op ons stonden te wachten. Deze oefening, kratten stapelen, had ons vooraf al enige hoofdbrekens gekost. Roelie wilde niet vanwege hoogtevrees, Susan, Cora en Jacqueline hadden te korte benen en Gerdien had de bibbers van vorig jaar nog in de benen. Toch konden we Gerdien overhalen en dus bij de markt aangekomen hees Gerdien zich in de veiligheidsgordels en begon zij haar tocht omhoog (10 kratten). Goed aangemoedigd door haar teamgenoten, toeschouwers en vooral man en kind achter de hekken lukte het haar met een enorme concentratie en moed weer in een keer. PETJE AF!!!

3 lussen gehad en nog maar een te gaan. In de tussenstand stonden we op een keurige derde plaats en het zat er dus wel in om bij de eerste drie te eindigen.
Ook voor ons zou dit een nog veel besproken lus worden. We mochten nu lopend gelijk de markt af, een stukje door de woonwijk met prachtige huizen, hadden we toen nog oog voor, de weg over geloodst door de heren in de oranje hesjes, die ons de voorgaande lussen keurig de weg hadden over laten steken en we vervolgden onze weg via de wel bekende terugweg uit de eerdere loop- en fietslussen en kwamen bij het spoortje waar we wachttijd kregen door een trein die nog stilstond op het station in Nunspeet. Voor mij een prachtige gelegenheid om de opkomende kramp eruit te drukken. Eindelijk konden we verder en aan het eind van de weg op de t-spitsing hing een wit lintje aan de rechterkant en gingen we dus rechtsaf. Maar daar hield het wit op. Bboemie is nog een keer teruggefietst naar waar wij afgeslagen waren en in de tussentijd konden we het eerste team van Wassink/Vervoort nog even aanmoedigen, maar we konden toch weer door. Uiteindelijk waren we bijna bij de achteringang van Vennendal aan de Plesmanlaan waar we toch besloten weer teug te gaan. Helemaal terug naar de heren in de oranje hesjes en daar (nu) rechts afslaan. Dit was uiteindelijk een extra rondje van 3,2 kilometer, cadeau gedaan aan onze concurrenten, want deze ongeveer 20-25 minuten kostte ons de derde plaats in het eindklassement. Na veel gepuf en gehijg kwamen we aan bij het schieten waar we een behoorlijke wachttijd hadden en zo weer op adem konden komen maar ook stijfjes begonnen te worden. Toch zat de vermoeidheid diep en dat maakte de trefzekerheid bij het karabijn schieten wat minder. Nu op naar het BMX-parcours waar sommige bij voorbaat al knikkende knieën van kregen. Het knikken werd nog wat erger toen bleek dat er onderaan de startheuvel ook nog een waterbak zat met een plank eroverheen welke we met fiets moesten nemen om het parcours goed af te leggen. Gelukkig kwamen we alle vier er goed doorheen. Even daarvoor ging er namelijk iemand onderuit en werd afgevoerd met een gebroken sleutelbeen. Nu weer verder in de richting van de Zandenplas voor het Big-Bag springen. Met zijn drieën  in de zak en maar huppen. Helemaal achterin de zak macht ik ook nog een, twee hup eruit zien te krijgen. Maar ook dit kwam weer goed. Nu rap terug naar de markt voor het laatste spel, het evenwichtsspel. Dat dames hun zwaartepunt iets anders hebben liggen dan mannen blijkt wel door het makkelijk huppelen over deze oefening zonder enige problemen (iets aangedikt). En dan …… de finish. Zitten, eten, douchen, weer eten en naar bed.

Over het algemeen heerste het gevoel dat we beter gefietst en gelopen hadden dan het afgelopen jaar maar we baalden enorm van die extra kilometers in de laatste looplus.
Toch was het een mooie, vermoeiende maar zeker gezellige sportieve dag en wellicht voor herhaling vatbaar. Alleen de vraag, kunnen we je weer voor volgend jaar 6 juni noteren, moesten we nog even uitstellen.

Groeten en bedankt,
Vrouwe Ex-Alaaf.