26 April werd na wat regen in de ochtend alsnog een prachtige fietsmiddag, 22 witte benen en iets minder blote armen hadden er zin in.
Op de stoep moesten er eerst nog een paar mensen gefeliciteerd worden en de grote liefde van Stampertje vond dat we na afloop maar eens bij haar een biertje moesten komen drinken. “Die kerel van mie zuupt overal de kelder leeg en gif zelf nooit wat weg”. Even leek het er deze keer dan toch van te komen, maar Jan kon weer opgelucht ademhalen toen onze grote vriend TRein verscheen. Hij had ons namelijk al uitgenodigd om eens een biertje te komen drinken, en dat kunnen wij natuurlijk niet weigeren.

100 Kilometer plus stond al een paar weken op de rol en moest er deze middag toch maar eens van komen. ExAlaaf had samen met TRein een mooi rondje uitgedacht en namen het voortouw bij het vertrek. Richting Apeldoorn – Voorthuizen ging met wat tegenwind in een gematigd maar straf tempo opdat een ieder het hele rondje zou kunnen volbrengen. De echte buffels namen om beurten het kopwerk voor hun rekening en snel waren we in Nijkerk waar we de polder indoken. Via smalle fietspaden en veel keren en een bungalowpark reden we de dijk bij Zeewolde op. Een klein plaatsje want we waren er zo weer uit, kan ook met de snelheid te maken gehad hebben.

Langs de dijk kwamen we een moeder met klein kind tegen, de dreumes fietste zelf en de bezorgde moeder wilde deze iets bijsturen voor de aanstormende meute. Wat er fout ging weet ik niet maar de dreumes ging plat en zette het op een krijsen. Onze bezorgde bijna Opa WD++++ stopte om bijstand te verlenen, dit bleek niet nodig te zijn want het kind begon nog harder te krijsen. Achteraf hoorden we de werkelijke reden van zijn bezorgdheid, “heb je het kind dan heb je ook de moeder”.

Voor de bananenpauze is meestal geen tijd op de racefiets, zo merkte ook Friedje, dit doen we al fietsend. En langs de dijk hoef je alleen je mond maar open te doen, heb je zo een hele bek vol vliegen. Ook de vlinder die de gehele weg al achter ons zat werd steeds duidelijker zichtbaar en manifesteerde zich gaandeweg steeds meer van voren.

Door het aquaduct bij Harderwijk kwamen we weer op Veluws grondgebied en namen we de kortste weg naar de Kerkweg in Epe alwaar de vrouw des huizes heerlijk van de rust en de zon zat te genieten. Na drie maal hoera was het gebeurt met die rust en wist half Epe dat de Lapjes in de buurt waren. We zaten nog maar net met een heerlijk biertje in de hand toen Hetty met een schaal gehaktballen en broodjes aan kwam dragen. Het smaakte de heren prima en na nog wat biertjes werd het tijd voor de thuisreis. De gastvrouw kwam echter net weer naar buiten met een schaal frikadel en Loempia voor ondergetekende. Daar kun je haar natuurlijk niet mee laten zitten, dus werd de boel verdeeld en onder het genot van nog een biertje naar binnen gewerkt. Inmiddels begon een enkeling nerveus op zijn klokje te kijken en maakte zich zorgen over hoe dit thuis uitgelegd moest gaan worden.

Poging twee om op te stappen strandde op dezelfde wijze als poging één. Door het extra biertje was de weerstand minder, te laat thuis was men toch al en het collectief maakt sterk. De gastvrouw werd verzocht om toch even het thuisfront te verwittigen, het telefoontje was erg kort.
Bij diezelfde gastvrouw werd ook gelijk geïnformeerd of de friteuse nu echt leeg was en het hele ritueel zich niet nogmaals ging herhalen.

Om 19.30 uur namen we afscheid (voor het thuisfront, aankomst 17.00 uur) van TRein en Hetty en bedankten ze voor de goede zorgen. Geslaagd met vlag en wimpel.
Luidruchtig en minder stuurvast ging het richting Vaassen en had Stampertje het hoogste woord. Was hij er toch mooi weer onderuit gekomen, volgende week dan maar?? Vraag het mij af?

Shit weer een lang verhaal, maar was ook weer een prachtige middag!
En voor Kogaatje, de teller stond op 111.45 kilometer.

Paparazzi