2e Utrechtse Heuvelronde 7 mei 2006

Fred, Gerrit, Jan, Joost, Martin en Sander, dat waren de Lapjes die dit jaar naar Utrecht vertrokken en parkeerden zelfs voor de deur van een oud woonadres van Gerrit.
Jammer voor de rest want het was weer hartstikke gezellig tussen de wielen, en na afloop.
Uit alle windstreken kwamen de fietsers weer naar de Catharijnesingel, zwemmers, schaatsers, wielrenners en weet ik veel wat voor sporters er allemaal tussen zaten. Op het laatste moment voegden zich zelfs nog drie Olympische schaats kampioenen bij het ± 45 man tellende peloton.

Rustig ging het Utrecht uit richting de rust en ruimte, maar door het mooie weer was het druk op de wegen. Dus was het opletten en uitkijken in zo´n groot peloton met enkele niet al te ervaren fietsers. Na de eerste klimmetjes kwam er al een beetje zicht op wie voor de lange en wie er voor de korte ronde zouden gaan.
Na de splitsing van de groep ging het tempo bij de groep voor de langste afstand dan ook wat omhoog richting de Amerongse berg. Hier kwamen de echte mannen en kenners van de omgeving (zoals Joost) natuurlijk als eerste boven. Na de hergroepering ging het de Lekdijk op met af en toe wind mee en wind tegen. Onder aanmoedigingen en inzet van Romme werd de eerste ontsnapte renner snel achterhaald en samen met o.a. een aantal Lapjes (w.o. ondergetekende) werd er een mooi TGV treintje opgezet en ging het met 50km/u over de dijk. Het leek af en toe wel een slalom, niet alleen door de bochtige dijk maar met name ook door de vele fietsers, motoren en auto´s. Dit was er ook mede de oorzaak van dat de groep hier ook snel verbrokkelde, of toch het hoge tempo van de echte mannen? Zelf moest ik bij weer zo´n snelle overname van ene G. R. (op z´n Berends , maar dan 4x zo hard) dit groepje laten gaan. Joost kon nog iets langer volgen maar gaf uiteindelijk ook de pijp maar aan Maarten.
Even dacht ik dat ik te diep was gegaan en zelf Gerrit nog uit deze kopgroep zag lossen, maar deze bleek zonder het zelf te weten ergens een stuk te hebben afgesneden.

Door het hoge tempo waren de kopmannen de bedoelde afslag voorbij gereden en een gedeelte van de achtervolgers natuurlijk ook. Na een tijdje wachten zijn we in een rustig tempo terug naar Utrecht gereden waar ons op het terras van het ´Ledig Erf´ de rest van de groep ons met een biertje in de hand op stond te wachten.
Na 95 kilometer smaakt zo´n goudgele rakker erg lekker, al moet een enkeling die aan zich voorbij laten gaan i.v.m. de terugreis. Na drie hoeraatjes voor Dennis en Susan kreeg Fred nog bijna sjans met een lokale fietser maar deze had snel door niet bij de juiste groep te zijn aanbeland.

Al met al weer een prachtige dag en nogmaals dank aan Dennis en Susan.

Paparazzi