Derde dag.
Vandaag wordt het de dag van de koninginnerit. De 70 kilometer lange “Powertour für Profis”. Om 11 uur vertrekken we en pas na ruim anderhalf uur raken we voor de eerste keer het spoor bijster, maar vanaf dat moment gaat het regelmatig mis. We komen in een spectaculaire afdaling via een smal wandelpad terecht met bochten van bijna 180 graden zodat je de fiets moest opbeuren en handmatig omzetten. Normaal krikt een afdaling het gemiddelde weer op, hier was het omgekeerde het geval. Een eind verder horen we beneden in een bos een vreemd gebrom en blijken we vlakbij een gigantische radiotelescoop te zijn. Wat zijn wij en onze fietsen dan maar nietig (behalve dan het stuur van Biston). In een dorpje laten we de bidons vullen bij een boerderijtje. Even later pauzeren we met cola en Apfelküchen en hebben er 40km opzitten (ruim over de helft denken we op dat moment nog). Als we de route vervolgen rijden we in korte tijd twee maal mis en komen de tweede keer in hetzelfde plaatse uit waar we drie kwartier eerder waren doorgekomen. Dat waren ook weer twee pittige klimmen extra. De uren tellen weg en de kilometers ook. Het begint een beetje op afzien met hoofdletter A te lijken. We kennen het hoogteprofiel van de route en tellen de klimmen af wetende dat het laatste stuk eigenlijk alleen maar naar beneden gaat. Weer worden onderweg de bidons bijgevuld, hoewel het zeker niet te warm is. Na een lange en stoffige eindsprint zijn we om half zes terug in Bad Münstereifel. 86 kilometer staat er op de teller!
Even breekt er paniek uit omdat de biervoorraad tot nul gereduceerd is, maar gelukkig blijkt er nog een supermarkt open. Bitburger in plastic flessen (blikjes zijn er niet) wordt ingeslagen.
’s Avonds wordt er gedineerd in het dorp bij en Italiaans restaurant (hoorde bij het arrangement) en terug in het hotel slaat bij menigeen tijdens de voetbalwedstrijd Italië-USA de vermoeidheid toe.

Vierde dag.
Het is vanaf het begin een stralende en warme dag. Het ontbijt gebruiken we buiten op het terras. Route 4 zullen we vandaag nemen met eventueel een stukje eraan vastgeknoopt. Maar al snel blijkt het te warm om te fietsen te zijn. In de bossen is het lekker, maar op de open stukken brandt de zon. Al na een paar kilometer een lang steil stuk over een smal bospad dat alleen door Gerard fietsend gehaald wordt. Net als gisteren passeren we de Michelsberg (579m), maar nu van de andere kant. Snelle afdalingen over harde bospaden volgen en na het missen van een afslag staan we iets eerder dan gepland in Bad Münstereifel. Met 24 kilometer in de afgetrainde beentjes vinden we het eigenlijk wel welletjes. Tweehonderd loodzware kilometers zijn in vier dagen weggetrapt. Niemand is gevallen, velen hebben moeten afstappen en nu al zijn we het er over eens dat we met alle Lapjes hier eens moeten terugkomen.