Weekend Limburg 2005

DAG 2.

Omdat Jean voor deze zaterdag een mooie tocht door het Belgische landschap had uitgezet heb ik
hem verzocht of dat we om uiterlijk 10.00 uur konden vertrekken. Echter omdat hij nog de aangeboden kleding moest passen kwam hij wat eerder. Jean vond dit een mooi gebaar en stuurde ons die dag trots voorop in die kleding door België. Bijna alle deelnemers waren getogen in de Wassink-Vervoort kleding. Was een prachtig gezicht. Martin was zo trots als een pauw….
Via allerlei mooie Belgische wegen en plaatsjes (ik noem geen namen want ik beheers de franse taal niet) zijn we op veler verzoek gegaan richting De REDOUTE. In de aanloop daar naar toe kreeg Fabian ketting problemen. Door zijn kracht was een schakel iets of wat krom getrapt. Na enig sleutel werk door de organisator, kon Fabian zijn weg weer vervolgen en begon ineens makkelijker de heuvels te beklimmen. Even een tussen compliment aan Hans Bouwmeester en Henk Koetsier. Beiden gingen in hun eigen tempo de bulten op. Enige hulp de bult op werd wel gewaardeerd. Ongemerkt kregen ze er weer vrienden bij. Onze voorzitter Wim ging “makkelijk” de bulten op. Hij vertelde mij dat hij de dagen voor Limburg nog wat slapeloze nachten had gehad. Hij wist niet wat hem te wachten stond. Kom ik die bulten wel over, wachten ze wel op mij, ben ik geen last voor de groep……..Nee Wim niets van dat alles, het ging perfect. Volgend jaar weer….
Gekomen aan de voet van de LA REDOUTE, we hadden ongeveer 65 kilometer afgelegd werd een pauze ingelast van ongeveer 45 minuten. Na het nemen van koffie cola (biertje TIM) en het nodige aan vlaaien en pannenkoeken kwamen de meesten weer op kracht. (Paparazzi)Hans BBoemie liep met zijn zonnebril nog op naar binnen op zoek naar het toilet en belande voor dat hij het wist in de kelder (van Dutroux), een scram op zijn gezicht en een deuk in zijn imago varen de stille getuigen. Het betalen aldaar in België gaf nog wat problemen. Men kon niet per persoon betalen, maar per tafel. Onze vlo (Ruud van B) was zo kwaad dat hij het wilde laten escaleren. Als ze geld willen hebben dan komen ze maar bij me. De stoom en de stank (scheetjes) kwam uit alle gaten van zijn lichaam. We hebben Ruud kunnen overtuigen om het niet zover te laten komen waarop hij tot “tafel” betaling overging,
Na deze spanning te hebben overwonnen op richting de Le REDOUTE. Nou voordat we het wisten waren we al aan de voet van deze beklimming. Wat een naar bultje. We hoorden heel wat gekraak en gepiep en sommigen kwamen zuurstof te kort. Aart had 2 weken hiervoor ook al gefietst en de boel dus goed verkent en wist precies waar de makkelijke en moeilijke stukken zaten. Hij wist dus ook op het juiste moment van de beklimming in een klein vlak gedeelte van de fiets te stappen en even op adem te komen. Klasse Aart zo’n inzicht, Menigeen kon dit plekje niet vinden en beulden door naar de top. Zelfs Tinus had zich overtroffen. Nog nooit had hij deze beklimming zonder een tussenstop beklommen maar nu wel. Hij was zo trots als een olifant met 7 lu… In een keer naar boven op eigen kracht…weer een grens verlegt. Waar is het einde. Dit mag ook gezegd worden van Gerrit Stokkers die op zijn trippeltje , ogenschijnlijk, makkelijk de La Redoute beklom. En dit geld ook voor onze voorzitter Wim en Klaas Kamphuisman. ( Erik Bijsterbosch) weet nu nog steeds niet hoe Klaas zijn achternaam is. HUISMAN….. Erik het is gewoon …….KLAAS HUISMAN. De man die kort van stof is
en korte mopjes kan vertellen. Na boven op de top alle belevenissen aan elkaar verteld te hebben dalen we weer af door het Belgische landschap. Mooi is het daar ook en het weer speelt goed mee. Sommigen van ons krijgen al rode lichaamsdelen van de brandende zon. Gekomen bij een verkeerslicht moesten we afremmen. Tim had dit te laat in de gaten en reed tegen de achterzijde van de fiets van de organisator……gevolg…..Tim komt ten val en kijkt gelijk of dit ZOAB is (ZEER Open Asfalt Beton)
Bekomen van de schrik vervolgen we onze weg richting het park. Echter we komen langs een Abdij die we in de vroege ochtend ook al waren gepasseerd. De jongste van de DIEKERTJES riep BIERTJE en in een gang stuurde iedereen rechtsaf en in no time zaten we achter zo’n schuimend biertje. Henk Koetsier nam een rood wijntje (ik drink nooit bier) en Theo 3e plek nam een cola. We hadden ongeveer 115 km in de benen maar na het nemen van een aantal slokjes voelden we het biertje ook in de benen. Hoe komen we nog thuis…….was de vraag en hoe ver is het nog. Zittend in de zon en onder het genot van dit biertje kwamen de verhalen en de moppen los. Klaas Huisman had een “klein” net mopje maar de oudste van de DIEKERTJES kwam met iets wat funzigeres. Ik zal U de details besparen, maar het had te maken met een “bloedneus”. De toehoorders kunnen dit thuis wel nader toelichten. Weet U het niet meer…vraag de tekst op bij ouwe grijze man Wil D. Om de moppen te vertellen stond Wil zelfs op een stoel……dit vindt hij mooi hoor…..maar wij, broers, beginnen dit toch wel vervelend te vinden. Echter we zijn de sturing van onze broer kwijt. Jan Dokter werd ook ongeduldig, deed zijn helm op en wilde weer vertrekken. Echter we hadden te maken met een aankomend jarige. Martin van de Berg was de volgende dag jarig en dat moest gevierd worden. Iedereen kon nog een biertje krijgen maar dan ook maar alleen een biertje en dat was niet tegen dovemans oren gezegd. Het gejuich trok over de Belgische dalen en twee bladen vol met bier werd gehaald. Zelfs Theo 3e plek nam een bruin biertje. Met drie hoeraatjes voor de aankomend jarige werd op Martin getoost. De verhalen werden steeds sterker en de moppen steeds schuiner maar we moesten nog naar het park..als dat maar goed gaat. Er was een biertje teveel gehaald, daar wist Jan Dokter wel raad mee. In een teug…..op. Hierna wilde we onze fietsen weer beklimmen echter we werden opgehouden door Tinus. Hij zag een BEAGLE staan, dat is zo’n VW-tje kever met open dak. Trots stond hij ernaast…..hij had ook zo’n autootje gekocht echter nog niet afgeleverd. Hij zag zichzelf al zitten achter het stuur en naast hem…….een mooie BLONDE. Zijn pretoogjes stonden op tintelen. Wat mooi om iemand zo zien te genieten. Dit gebeuren werd ook door de paparazzi op de gevoelige plaat vast gelegd.
Hierna op de fiets en naar het park want het eten stond klaar. Nou je kon zien dat het alcohol zijn werk deed. Alle remmen gingen los. Er werd hard gereden en binnen no time waren we op het park. Snel douchen en aan tafel.
Ps. Er is nog wel een streaker op het park gesignaleerd. Signalement: blote man, geheel ontkleed, bips leek op de bips van Henry type hoarkont.
O ja nog even wat details. Aantal gereden kilometers 2e dag 130 km totaal aantal uren op de fiets
8 uur en 31 minuten. Totaal gereden afstand dag 1 + dag 2 = 215 km

Met veel plezier werd genoten van de geserveerde spaghetti maaltijd. De ober kon het niet meer bijhouden waarop Martin en Leon gingen bijspringen. Naar de keuken en daar de pan opgehaald en langs de borden. Het gebeurde bij de eerste tafel netjes, bij de tweede tafel ging de rem wat los en de derde tafel ging met bord en al de pan in om goedgevuld op tafel geserveerd te worden. De ober zat erbij en keek ernaar. Hij vroeg later aan mij of volgend jaar weer geholpen kon worden. Zo zie je maar weer wat abdij biertjes los maakt.
In de avond uren werd een “hangplek” gerealiseerd bij huisje 36, waar oa. de organisator en paparazzi waren gehuisvest. Het werd daar gezellig…..heel gezellig…..kan wel zeggen ontzettend gezellig. Alle bewoners van de andere “barakken” zoals Tinus zij, kwamen daar tezamen met medeneming van het nodige aan alcohol. De cirkel werd steeds groter en de humor ook. Mensen die nog in de huisjes
bleven werden eruit gehaald met bank en al en in de groep geplaatst. Tinus vervoegde zich ook bij de groep en bood Martin nog een veld boeket aan. De alcohol werd rijkelijk genuttigd. De lol en bravoure steeg ten top vooral toen Tinus zijn gitaar erbij haalde. Iedereen zong uit volle borst mee. Er werden zelf dansjes uitgevoerd. Omdat het toch iets killer werd, werd een kampvuurtje aangelegd. Onze Pyromaan TIM vond dit prachtig wat ondersteund werd door zijn vader Rein. Ome Hans hield controle aan de zijlijn. Het vuurtje werd op een gegeven moment wat minder. Martin en TIM gingen op zoek naar “sprokkel hout” en kwamen terug met een “afgewaaide” tak. Echter nat hout wil niet zo goed branden. Gerrit Kroes wilde nog een plastic stoel op het vuur doen maar werd door menigeen gecorrigeerd. Sociale controle….klasse…laat het niet uit de hand lopen en laten we het gezellig houden. Rond half 12 werd het laatste liedje door Tinus ingezet. Dit ging luidkeels over het park, waarna iedereen de rommel opruimde en het bed gingen opzoeken. Dit was naar mijn weten een van de gezelligste avonden die ik in Limburg heb meegemaakt. De saamhorigheid en de gezelligheid waren groots. Applaus voor jezelf…….
Om 12 uur middennacht was de rust weergekeerd op het park. (Geen klachten ontvangen)
(Paparazzi) Echter, iets na twaalven zijn de bewoners van barak 36 nog even bij Martin langs geweest om hem als eerste op de dag zelf te kunnen feliciteren.
De Brander