Eper Bossentocht 28-12-2005

De dagen tussen Kerst en Jaarwisseling, dus tussen kalkoen en  strijker, kunnen ook wel eens zinvol opgevuld worden. Zo wordt al sinds jaren in Epe een veldtoertocht gehouden. Vorig jaar zouden we met een aantal daaraan deelnemen, maar vanwege de vers gevallen sneeuw werd toen gekozen voor een eigen tocht door het Kroondomein (ook heel mooi). Dit jaar werd vanuit de uitvalsbasis ’t Loar een nieuwe poging ondernomen. Half tien verzamelen bij Wilfried voor een kop koffie met Turbo. Het was lang wachten op de jongens van de waterpolo, maar deze binnensporters van de warme nattigheid lieten het afweten. Als laatste kwam de winterstopkwaster aanzetten en daarom kon pas om tien uur naar café De Loreley in Epe gereden worden, waar de inschrijving was. Zes man met muts+helm+overschoenen en een hoarhelm+blote schoenen trotseerden de venijnige kou. Ondanks eerdere toezeggingen was Teun Mulder in geen velden of wegen te zien om ons in Epe weg te schieten. Gelukkig konden we ons snel over deze teleurstelling heen zetten. Omdat de eerste deelnemers al een uur geleden vertrokken waren kon op de bevroren bospaden het spoor goed gevolgd worden. De vorst zorgde voor een harde ondergrond en niet ieder bochtje was even makkelijk te nemen. Als eerste afvallige bij de Lapjes konden we de kersverse Meridacoureur Knien noteren, die al na vijf kilometer aan het glijden ging. Een eindje verder was het de beurt aan Biston om te gaan liggen. Knien had de smaak goed te pakken en ging er heel sociaal naast liggen. Dit resulteerde in broeken met gaten en benen met bloed, maar omdat het geen watersporters zijn werd er gewoon doorgereden. Andere gevallen mannen waren Jan Koorn en Gerard B.
De vorst zorgde bovendien voor vastzittende onderdelen. Ruud kon dat nog bij Frietje rechtzetten met wat Teflonspray en warmte. Onderweg moest onze fietsende huisschilder zijn broek echter laten zakken om met z’n eigenste minibusje natuur-Teflonspray het vastzittende freewheel los te sproeien. Bij het bereiken van de bananenpauze (ook met thee en krentenbollen) iets voorbij de helft van de totale afstand, was de Lapjesploeg al uit elkaar gevallen. Ook na de frisse tweede start (richting Bananenbult) viel het clubje al weer snel uit elkaar. Paparazzi was een prima gids op deze dag en het leek alsof hij door de TC Veluwe als voorrijder was ingehuurd. Gerard en Ruud (plus een stel anderen die graag onze tempomaker volgden) hielden het nog het langst vol. Maar ondanks de hem zo bekende bewegwijzering van rood/zwarte pijlen ging Sander in de fout en reed ergens rechtdoor, waaruit bleek dat ook hij niet onfeilbaar is.
Tegen de klok van enen was eenieder weer aangekomen op de plek van vertrek. Hoogtepunt voor Biston was na afloop de Cannondale-stand in café De Loreley. Voor geen rede vatbaar stond hij kwijlend naar die tweewielige raspaardjes te kijken. Dit in tegenstelling tot Jan Koorn die al dolgelukkig was met een poster. Na enige zachte aandrang kon toch de terugreis naar Frietje’s Kantine aanvaard worden. Behoorlijk verkleumd daar aangekomen ging zo’n koude, goudgele rakker er wel in. Biston’s verjaardag was nog net niet over de houdbaarheidsdatum heen en dat moest gevierd worden. Met behulp van twee straalkacheltjes, twee vaatjes bier, zeven bezwete mannen, twintig broodjes en vele hete honden werd de juiste mix van sfeer en aroma gevonden voor een beschaafd afternoon-feestje. De zon was al weer aan het zakken toen wij met bijna 70 kilometer op de teller weer in Vaassen arriveerden.    

Ruud

Foto´s: Beeldnieuw.nl en Friedje