Fünf Männer in der Eifel.


Donderdagmorgen 8 september vertrokken Erik, Erik, Igno, Jan en Ruud vanaf de Hongerstraat (een kopje koffie kon er nog af) naar de Eifel. De fietsen, kleding, etenswaren en overige troep in de bus van Erik (van Houthum voor al uw verbouwingen) en de mensen bij andere Erik in de personenwagen. Het weer was prachtig en om half twaalf stonden we al bij de locatie in Rommersheim die vorig ook gebruikt was. Uitladen, eten en omkleden. Gefietst moest er worden. Een route richting Luxemburg werd uitgezet. De mooie kaart van de Eifel in stukken gesneden, de bidons gevuld en de bandjes opgepompt.
Mooie wegen zijn het daar in de Eifel en om ze mooi te houden moet er dus regelmatig geasfalteerd worden en dat betekent dan “Umleitung” en de eerste was er al na 15 kilometer. Op de gok doorgereden en dat leverde een gesproeide betonweg op en dus vieze fietsen en kleding. Als echte plattelandsjongen had Erik H. nog maar weinig bulten opgefietst. Enthousiast (of was het onbezonnen) vloog hij erin, maar dat zou nog wel afgestraft worden. In Luxemburg werd pauze gehouden bij een Tankstelle om daarna een lange klim richting Clervaux te nemen. Hierna werd nog menig afdaling, uiteraard weer gevolgd door een klim, genomen. Het was warm en alweer een Umleiting verder schoten we niet echt op. Afzien met een hoofdletter A werd het. Eindelijk bereikten we Prüm om daar een slotklim van 14% voor de kiezen te krijgen. De namen van degenen die niet fietsend bovenkwamen zullen we niet noemen. Terwijl de zon al bijna onder was kwamen we bij ons huis aan. Die avond werd er laat gegeten.
(13.30-19.45: Pronsfeld-Dasburg-Clervaux(L)-Lützkampen-Lichtenborn-Niederprüm 116.9km).

Vrijdag stond iedereen vol goede moed op. Het leed van de vorige dag was alweer bijna vergeten en vandaag zou België meegepikt worden. Na een klein stukje over een drukke weg werd de stilte van de Eifelwegen weer opgezocht. De bananenpauze vond plaats in het Belgische Manderfeld, bij een oorlogsmonument, waarmee meteen het culturele gedeelte van de reis achter de rug was. In een lange, mooie afdaling naar Schönberg begon het te spetteren. Hier maar gekozen voor de Kaffee mit Kuche. Al de tijd dat we binnen zaten bleef het droog, maar toen we weer 5 minuten onderweg waren braken de hemelsluizen open. Even boden de bomen nog beschutting, maar uiteindelijk was iedereen zeiknat. Gelukkig klaarde het langzaam op en was het ook niet echt koud. Gekozen werd om via de kortste weg terug te rijden. Igno ontpopte zich als een prima nat-weer-klimmer en een wat mindere nat-weer-daler. Soms voorzichtig met de voetjes aan de grond ging hij naar beneden. Dat een Trekfiets daarop niet berekend is vergat hij even. Door de nattigheid hielden enkele tellertjes er mee op en Ruud dan eigenlijk zinloos aan het fietsen is, alleen het degelijke materiaal van Jan kon de wateroverlast aan. Voor de slotklim vanuit Prüm werd de lange, dus minder steile versie gekozen en nu kwam iedereen zonder problemen boven. Dat er weer zo laat gegeten werd lag niet aan chefkok Erik B., maar aan de après-velo op het balkon.
(11.30-16.00: Olzheim-Hallschlag-Manderfeld(B)-Schönberg(B)-Bleialf-Prüm. 66.5km).

Zaterdag werd voor een route naar het oosten gekozen. Vanuit Birresborn volgde een lange, mooie weg naar Salm (8km en bekend van eerdere Eifeltochten). Steil in het begin, overgaand in vals plat, om tenslotte glooiend te eindigen. Ruud mocht deze bult op zijn conto schrijven, maar dat Erik H. op 6 minuten gereden werd had beter niet gezegd kunnen worden want de wraak zou vreselijk zijn. Koffie met pruimentaart in het mooie Manderscheid, waar nog even de ruïne bekeken werd, waarmee meteen het toeristische gedeelte van de reis achter de rug was. Ondanks donkere wolken en wat onweer hielden we het de hele tocht droog. Weer een lange klim over nieuw asfalt bracht ons naar de finale van deze dag. Een ontketende Erik H. liet zien dat je met wat klimwerk in de Veluwse bossen en wat sparen in het begin ook een heel eind kunt komen.
(11.30-16.45: Birresborn-Weidenbach-Mandersfeld-Meisburg-Neustrassburg 84.1km).

De zondag begon met regen, maar na het ontbijt klaarde het toch op. Gekozen werd voor een route die op ieder moment afgesneden kon worden als het weer zou gaan verslechteren. Gelukkig gebeurde dat pas in de laatste twee kilometers. Onderweg werd strijd geleverd met 2 Duitse fietsers, die na een tijdje in ons zog gereden te hebben dachten te kunnen demarreren. Mooi niet dus. De tweede helft van de rit kende korte, steile klimmetjes die op de macht genomen konden worden. Hier werden in korte tijd wielerego’s opgebouwd om bij de volgende bult weer afgebroken te worden. Bij terugkomst in Rommersheim stond ons aller paparazzi Sander bij de deur om een kopje koffie te zeuren. Op zijn fiets met hulpmotor was hij een weekend op pad geweest.
(naschrift Sander: Of het echt van
harte was???? Het duurde een eeuwigheid voor de koffie door was en dan ook nog een eeeerrrrruuug sterk bakkie, maar wel met een lekkere stroopwafel. Bedankt jongens we hoefden niet uit de broek, maar ik heb niet zo geleden als jullie op al die col´s, nog nooit zo makkelijk omhoog gereden.)
(11.40-14.10: Büdesheim-Hillesheim-Wiesbaum-Steffeln-Fleringen 64.5km)
Terwijl het nu constant regende werden de spullen weer in de bus geladen (van Houthum ook voor uw renovaties) en begon om kwart voor vier de terugreis. Om iets naar achten zaten we hongerig bij de chinees in Vaassen.

Ruud Sleper


Tips om je vooraf in te dekken:
Ik heb wat last van mijn keel.
Ik heb niet zo best geslapen.
Ik moet me eerst warm fietsen.
Ik heb wat collega’s die al ziek zijn.
Ik heb nog maar 400 kilometer in de benen.
Er is een stuk van mijn kies afgebroken.
Ik heb hier zo’n raar plekje dat zeer doet.

Tips om je achteraf te verontschuldigen:
Ik moest even een foto maken.
Ik geniet ook van de omgeving.
Ik zag een mooie koe.
Je moet wel je krachten verdelen.
Ik zag een mooie vrouw
De ketting liep er af.
Ik kreeg een SMS-je.