RaceReetjes in ’t Koetshuis

Traditiegetrouw zijn de RaceReetjes afgelopen zaterdagavond na de Wassink Emster Veldtoertocht uit eten geweest.
Ditmaal waren we samen in ’t Koetshuis. Gelukkig kon ook Jolanda van de partij zijn, helaas was Cissy geveld door de griep en moest zij in bed blijven.
Na het toasten op één jaar RaceReetjes en een succesvolle 45 kilometer tocht, wachtte ons een mooie verrassing. We kregen van Jacqueline allemaal een uniek RaceReetjes poloshirt, met naam. (zie foto’s).
En, daarbovenop had ze nóg een verrassing. Het etentje werd ons aangeboden door onze sponsor!
Martin en Jacqueline, hartstikke bedankt!!!

En dan te bedenken dat we vrijdagavond ook nog in het nieuw zijn gestoken. Met of zonder passen van de kledingstukken.
De outfit is compleet, tot en met de handschoenen aan toe
Voor de ondermode zijn ideeën gelanceerd.
Mocht dit er ooit van komen, wie weet worden ze dan door ons geshowd…..

Natuurlijk hebben we tijdens het eten lekker nagepraat over de toertocht. We zijn allemaal tevreden, mooi parcours en flink tempo kunnen maken. We hebben dezelfde tijd neergezet als een aantal lapjes. Volgens mij was de afstand wel anders, maar dat zeggen we ‘r maar niet bij.
Als RaceReetjes worden we ook steeds vaker herkend. In eerste instantie denkt het publiek dat er lapjes langskomen, maar als ze dan beter kijken en zien dat we dames zijn, dan weten ze, dat zijn de Reetjes. Met zo’n naam kun je verwachten dat je er verschillende variaties op hoort.
We zijn een rustig stel, maar we kunnen het niet ontkennen, we worden toch wel wat besmet door de lapjes.
We gaan niet meer uit zonder fotocamera en een verslag van het uitje mag natuurlijk ook niet ontbreken.

Ook hebben we gebrainstormd over namen. Dan merken we wel dat de creativiteit niet zo groot is als bij de lapjes. Maar, gooi er wat wijn in en de inspiratie komt vanzelf bovendrijven. Wat dachten jullie van Pin-up girl, Tomtom, Bambi en Fatima. De rest van de namen moet nog worden bedacht, maar dit komt vanzelf. En nee heren, het lijkt ons beter dat we niet vragen om ideeën van jullie kant. Dan weten we wel weer waar dat op uitdraait.
Na een paar flessen wijn en één liter water kwam langzaamaan de vermoeidheid opzetten. Zware benen en gapende mondjes zorgden ervoor dat we keurig op tijd thuis waren. Voordat we gingen slapen wilden we nog wel even netjes onze sponsor bedanken. Maar helaas, hij was er niet (al op één oor??). Jacqueline heeft onze zoenen ontvangen en deze vast al overgebracht…..
We kunnen terugkijken op een geslaagde dag. Hopelijk zijn we volgend jaar compleet en wie weet, kunnen onze benen dan de 60 kilometer aan!!

Een RaceReetje

terug